Απόφαση 200 και πλέον σελίδων, με την οποία νομιμοποιείται η αστυνομική αυθαιρεσία και δικαιολογούνται διάφορες δικαστικές ακροβασίες, σε όλο το φάσμα της υπόθεσης 17Ν, εξέδωσε ο Αρειος Πάγος. Στο σκεπτικό τους οι αρεοπαγίτες, όπως και οι δικαστές του Πρωτοβάθμιου και του Δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου, υιοθετούν την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας για τον Αλ. Γιωτόπουλο, μόνο και μόνο επειδή θεωρούν δεδομένη την αρχηγική του θέση στην οργάνωση, για την οποία, όπως αναφέρουν, δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητος!
Οι ανώτατοι δικαστές απέρριψαν ως αβάσιμες όλες τις αιτήσεις αναίρεσης (και ως απαράδεκτη λόγω εκπρόθεσμου του Σ. Ξηρού), ενώ έκαναν εν μέρει δεκτές κατά πλειοψηφία τις αιτήσεις των «συνεργαζόμενων» κατηγορουμένων Πατρ. Τσελέντη και Κων. Τέλιου. Οι δύο τελευταίοι, που καταδικάστηκαν σε 25 και 22 χρόνια κάθειρξης αντίστοιχα, παραπέμπονται να δικασθούν εκ νέου στο Εφετείο, με άλλη σύνθεση, καθώς κρίθηκε ότι εφαρμόστηκαν εσφαλμένα ως προς αυτούς τα μέτρα επιείκειας. Το Εφετείο καλείται να συνεκτιμήσει τώρα και το δικαίωμα της δεκαετούς αναστολής εκτέλεσης της ποινής τους, εάν αναγνωριστεί μπορεί να τους οδηγήσει λίαν προσεχώς εκτός φυλακής.
Ο Αρειος Πάγος εμφανίζεται, ωστόσο, να επιβραβεύει τη νομική κατασκευή του «αρχηγού» και την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας, μέσα από αντιφατικές παραδοχές. Με την ίδια απόφαση απορρίφθηκαν ως αβάσιμοι όλοι οι ισχυρισμοί περί παραβιάσεων βασικών κανόνων της δίκαιης δίκης (όπως της δημοσιότητας της δίκης από τα δρακόντεια μέτρα ασφάλειας, της ελεύθερης επιλογής συνηγόρου, της έλλειψης ακρόασης όσον αφορά τη χρήση των αποδεικτικών μέσων, την ακυρότητα των προανακριτικών καταθέσεων και της διαδικασίας λόγω απολογιών υπό συνθήκες βασανισμού ή χορήγησης ψυχοτρόπων ουσιών κ.ά.).
Οσον αφορά την ηθική αυτουργία: Στην πρωτόδικη απόφαση ο Αλ. Γιωτόπουλος χαρακτηρίζεται απλό μέλος της «εκτελεστικής γραμματείας», ενώ στην εφετειακή φέρεται ως μέλος του «κέντρου εξουσίας» της οργάνωσης μαζί με τον Δημ. Κουφοντίνα. Με τις δύο διαφορετικές αυτές νομικές εκδοχές βαφτίζεται «ηγετικό μέλος», με κυρίαρχο λόγο στην επιλογή των στόχων και στη διαμόρφωση των αποφάσεων στα κατώτερα μέλη. Ο Αρειος Πάγος αποφάνθηκε ότι δεν χειροτερεύει νομικά η θέση του.
Ο ρόλος του ηγέτη εξατομικεύεται από τη γνώση και επιδίωξη της εγκληματικής δράσης αλλά και τη συνειδητοποίηση ότι άλλα μέλη περίμεναν υπόδειξη του στόχου, αναφέρεται στο σκεπτικό της 1414/2010 απόφασης του Αρείου Πάγου, που αξιολογεί ως ορθή την αιτιολογία του Εφετείου. «Αντίθετη εκδοχή θα άφηνε ατιμώρητη τη συμπεριφορά εκείνων που δεν έχουν εμφανή συμμετοχή, δίνοντας εντολές εκ του ασφαλούς για τέλεση αξιόποινων πράξεων», τονίζεται χαρακτηριστικά. Πρόκειται για παραδοχή ότι ελλείψει σοβαρών αποδείξεων, ο σκοπός (της με το ζόρι καταδίκης) αγιάζει τα πενιχρά ή ανύπαρκτα αποδεικτικά «μέσα», σχολίαζαν νομικοί κύκλοι.
Το αξιοπερίεργο είναι ότι η κατηγορία της ηθικής αυτουργίας αποδίδεται στον Αλ. Γιωτόπουλο σε 55 συνολικά περιπτώσεις, χωρίς, όπως υποστήριξε στο ακροατήριο και ο συνήγορός του Ιππ. Μυλωνάς, να καταγράφεται αυτοτελώς και λεπτομερώς ούτε ο τρόπος ούτε τα μέσα ούτε τα πραγματικά περιστατικά που θεμελιώνουν αυτή την κατηγορία!
Ο Αλ. Γιωτόπουλος φέρεται ακόμη και ως ηθικός αυτουργός έναντι του Δημ. Κουφοντίνα, με τον οποίο, σύμφωνα με την απόφαση, συναποτελούσαν το περιβόητο «κέντρο εξουσίας»! Η υπόδειξη, αναφέρεται στο σκεπτικό, λειτουργούσε έναντι του Δ. Κουφοντίνα, ο οποίος είχε μεν καθοριστικό ρόλο αλλά δεν αποφάσιζε αυτόνομα για το είδος και τους στόχους!
Για να αιτιολογήσει αποδεικτικά μια τόσο σοβαρή κατηγορία, ο Αρειος Πάγος εξαντλείται στη γενική διαπίστωση πως «με περισσή επάρκεια αναφέρονται στην εφετειακή απόφαση περιστατικά για τη 17Ν ως δομημένη οργάνωση με διαρκή δράση που συστάθηκε το 1975 από τρία τουλάχιστον άτομα μεταξύ των οποίων και ο Αλ. Γιωτόπουλος». Προς ενίσχυση του επιχειρήματος γίνεται επίκληση και του γραφικού χαρακτήρα του Αλ. Γιωτόπουλου, που βρέθηκε, σύμφωνα με την απόφαση, σε διάφορες προκηρύξεις.
Ομως λίγο νωρίτερα, σε άλλο σημείο του σκεπτικού, η ίδια απόφαση χαρακτηρίζει «όψιμη επίκληση», που οφείλεται σε δική του αμέλεια, τη γραφολογική έκθεση την οποία ματαίως ζήτησε να καταθέσει στο δικαστήριο ο Αλ. Γιωτόπουλος και αμφισβητούσε τα γραφολογικά ευρήματα της Αστυνομίας!
Ο Αρειος Πάγος απέρριψε και τον ισχυρισμό του Αλ. Γιωτόπουλου για έλλειψη αιτιολογίας, επειδή η δημοσίευση της εφετειακής απόφασης καθυστέρησε επί έναν ολόκληρο χρόνο. Οι αρεοπαγίτες έκριναν εύλογο το χρονικό διάστημα επικαλούμενοι τον όγκο των πρακτικών (8.200 σελίδες).
Οσον αφορά την αποχώρηση Γιωτόπουλου από τη δίκη, τον Δεκέμβριο του 2005, και την απουσία δικηγόρων της επιλογής του, ο Αρειος Πάγος δέχθηκε ότι αυτό συνέβη μόνο για 8 συνεδριάσεις (μεταξύ 27-11-2006 και 27-12-2006) επί συνόλου 247 συνεδριάσεων του Εφετείου! «Η μη εκπροσώπησή του για ιδιαίτερα βραχύ διάστημα από δικηγόρους της επιλογής του δεν κατέλυσε τον δίκαιο χαρακτήρα της δίκης, ούτε αποτέλεσε μεροληψία σε βάρος του αφού ο ίδιος απεμπόλησε το δικαίωμα αυτό με την αποχώρησή του», υποστηρίζουν οι ανώτατοι δικαστές, προσχωρώντας στη λογική της «ολίγον παραβίασης»…
Η απόφαση απορρίπτει επίσης τους ισχυρισμούς του Βασ. Τζωρτζάτου, για παρεμπόδιση στην ελεύθερη επικοινωνία του με τους υπερασπιστές του (π.χ. λόγω του γυάλινου διαχωριστικού) καθώς και για ακυρότητα λόγω ελλιπούς περιγραφής στο βούλευμα της συμμετοχής του σε εγκληματική οργάνωση. Οπως αναφέρεται, μεταξύ άλλων, δεν υπήρχε λόγος να περιλαμβάνονται πρόσθετα στοιχεία που να δείχνουν ενεργό συμμετοχή του και μετά το 1993!
Με καθολική επισκόπηση της ποινικής δίκης, αναφέρεται σε άλλο σημείο της απόφασης, δεν περιορίστηκε ο χρόνος και οι ευκολίες για προετοιμασία της υπεράσπισης του Β. Τζωρτζάτου.
Οσον αφορά τις αιτιάσεις άλλων κατηγορουμένων για απολογίες στην ανακρίτρια παρουσία πάνοπλων μασκοφόρων αστυνομικών, ο Αρειος Πάγος εκτιμά ως ορθή την αιτιολογία του Εφετείου, ότι τα μέτρα ασφαλείας στο γραφείο της ανακρίτριας ήταν αναγκαία, για λόγους ασφαλείας, εξαιτίας της αιματηρής δράσης της οργάνωσης!
Ο Αρειος Πάγος δέχεται, επίσης, ότι η απλή ανάγνωση των προανακριτικών καταθέσεων των κατηγορουμένων, με τις οποίες ενοχοποιούνται άλλοι κατηγορούμενοι, χωρίς να τους δοθεί το δικαίωμα να τις αντικρούσουν με εξέταση, δεν συνιστά παραβίαση! Κάνει ειδική αναφορά στον Σάββα Ξηρό, που κατονομάζει άλλους συγκατηγορουμένους αλλά αποχώρησε από τη δίκη καταγγέλλοντας ότι έπεσε θύμα ψυχοτρόπων ουσιών με εντολή της Αντιτρομοκρατικής και αρνήθηκε να επιστρέψει. Η μη εξέτασή του δεν παραβιάζει δικαιώματα των υπολοίπων, αποφαίνεται το Ανώτατο Δικαστήριο, καθώς η στέρηση της δυνατότητας υποβολής ερωτήσεων δεν οφείλεται σε ολιγωρία ανακριτικών η δικαστικών αρχών και η καταδικαστική απόφαση δεν στηρίχθηκε αποκλειστικά η καθοριστικά στην κατάθεση του Σάββα Ξηρού! Αλλωστε ουδέποτε οι άλλοι διευκρίνισαν το έννομο συμφέρον τους να του υποβάλουν ερωτήσεις, προστίθεται χαρακτηριστικά!
Απορρίφθηκαν επίσης ως αβάσιμοι οι ισχυρισμοί του Β. Τζωρτζάτου, ότι η ομολογία του ήταν αποτέλεσμα βασανιστηρίων, καθώς και του Ηρ. Κωστάρη, ότι η απολογία του Σ. Ξηρού δόθηκε υπό καθεστώς έλλειψης συνείδησης. Οπως αναφέρει η απόφαση, σωστά το Εφετείο δέχεται ότι οι γιατροί απέκλεισαν τον ισχυρισμό για ουσίες που επιβάρυναν την ψυχική και νοητική λειτουργία του.
Οσον αφορά την ποινική μεταχείριση των συνεργασθέντων Πατρ. Τσελέντη και Κων. Τέλιου, η απόφαση δέχεται ότι χωρίς αξιοποίηση των καταθέσεών τους δεν θα μπορούσαν να καταδικαστούν οι υπόλοιποι. «Το Εφετείο επικαλέστηκε σε πολλά σημεία τις καταθέσεις τους για κρίση ενοχής ή αθωότητας των λοιπών κατηγορουμένων, αλλά δεν απάντησε εάν δέχθηκε ως αποφασιστικές τις πληροφορίες και γιατί δεν έκρινε ως ουσιώδη τη συμβολή τους στην εξάρθρωση της οργάνωσης», αναφέρεται με έμφαση. Ενα μάλιστα μέλος του δικαστηρίου ζήτησε να εφαρμοστεί γι’ αυτούς ο προηγούμενος νόμος 1919/90 και να κηρυχθούν αθώοι!
Πολιτικό έγκλημα
Ο Αρειος πάγος δεν δέχεται επίσης τα περί πολιτικού εγκλήματος, υιοθετώντας την αντικειμενική θεωρία. Πολιτικό θεωρείται το έγκλημα που στρέφεται άμεσα κατά της συντεταγμένης τάξης της χώρας και επιδιώκει την ανατροπή ή έστω την αλλοίωσή της. Η επιδίωξη αυτή όμως δεν αρκεί να αναφέρεται ως υποκειμενικός στόχος της πολιτικής ιδεολογίας του δράστη, αλλά απαιτείται πέραν αυτού να αναδύεται αντικειμενικά από την πραγματική συμβολή την οποία η εκάστοτε εγκληματική συμπεριφορά είχε ή θα μπορούσε να έχει στην προβολή της κατεστημένης τάξης… Αντίθετα, η συγκρότηση δομημένης ομάδας με διαρκή δράση και η συμμετοχή σ’ αυτήν με σκοπό τη διάπραξη διαφόρων εγκλημάτων του κοινού ποινικού δικαίου μη δυναμένων να επηρεάσουν τη συντεταγμένη τάξη της χώρας… δεν συνιστά πολιτικό έγκλημα, ασχέτως με τον τρόπο με τον οποίο οι φερόμενοι ως δράστες προσδιορίζουν ιδεολογικά τις ενέργειες αυτές…
Μετά την εξέλιξη αυτή, θεωρείται σχεδόν σίγουρο ότι η υπόθεση θα απασχολήσει σύντομα και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στο οποίο αναμένεται να προσφύγουν αρκετοί κατηγορούμενοι. *
Link: http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=183668
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου