Φιλοσοφικές σχολές της ελληνιστικής περιόδου και οι ιδέες της ισότητας και του διεθνισμού……

Κατά τη διάρκεια της ελληνιστικής εποχής (322 π.Χ- 43 π.Χ) , όπου η έννοια της αυτοκρατορίας είχε υπερνικήσει αυτήν της πολιτείας, γεννήθηκαν τρεις φιλοσοφικές σχολές οι οποίες διέφεραν ριζικά από τις προηγούμενες. Σχολές οι οποίες για πρώτη φορά ερχόταν σε ρήξη με την καθεστωτική εξουσία και τον τρόπο ζωής των ανθρώπων .Αντικοινωνικές , διεθνιστικές και ηδονιστικές τάσεις χαρακτήρισαν τις σχολές των Κυνικών, Επικούρων και Στωικών οι οποίες πρότειναν μια διαφορετική ζωή βασισμένη στο άτομο και την ευτυχία του μέσα από την ισότητα των ανθρώπων. Όλοι ήταν ίσοι «είτε ήταν έλληνες είτε ρωμαίοι, σκλάβοι ή ευγενείς», πολίτες του κόσμου (κοσμό-πολη) και όχι μιας πόλης ή μιας κοινότητας.

Ο Κυνισμός αποτελούσε την πρώτη και ίσως πιο ριζοσπαστική σχολή με βασικότερο εκφραστή της τον Διογένη της Σινώπης (πέθανε γύρω στα 324 π.Χ). Ο ριζοσπαστισμός των κυνικών είχε να κάνει κυρίως με την απομάκρυνση τους από την πολιτική ζωή, και την αντίληψη ότι κάθε μορφή κοινωνικής και πολιτικής εξουσίας είναι συμβατική και περιττή. Η ζωή τους ήταν ιδιαίτερα αντισυμβατική , μη χάνοντας ευκαιρία να περιφρονήσουν τις αξίες και τις ανέσεις αυτού (εκείνου)του πολιτισμού.

Η σχολή των Επικούρων ιδρύθηκε από τον φιλόσοφο Επίκουρο (341-270 π.Χ) και υποστήριζε μια ηδονιστική ηθική βασισμένη στην προσπάθεια των ανθρώπων να αυξάνουν την απόλαυση μειώνοντας έτσι τον πόνο. Επισήμαναν ωστόσο ότι οι άνθρωποι πρέπει να ζουν τη ζωή τους με ισορροπημένο και αρμονικό τρόπο χωρίς υπερβολές. Η συμμετοχή στην πολιτική θεωρούνταν πρακτική που υπερέβαινε το μέτρο και γι’ αυτό έπρεπε να αποφεύγεται με κάθε τρόπο.

Τέλος η σχολή των Στωικών ήταν η μόνη που διατηρούσε μια πιο θετική στάση απέναντι στον δημόσιο βίο. Ο ιδρυτής της , φιλόσοφος Ζήνωνας (335-263 π.Χ) στήριξε την φιλοσοφία του στις έννοιες του λόγου (λογική) και της φύσης (νόμοι της φύσης και όχι των ανθρώπων). Στη φύση υπάρχει μια λογική την οποία βρίσκουμε και στους ανθρώπους, αυτή η λογική διέπει τους φυσικούς νόμους που δεν είναι τίποτε άλλο από τις ηθικές υποχρεώσεις που αναλαμβάνουμε έναντι των άλλων. Οι φυσικοί νόμοι (η μόνη εξουσία) ισχύουν για όλους καθώς δεν είναι κατασκευασμένοι από τον άνθρωπο και τα συμφέροντά του.