«Ο σταθμός θα ξεκινήσει να λειτουργεί στο βαγόνι ή στην πρυτανεία. Διαλέξτε.»

Λίγα λόγια με αφορμή το 3ήμερο εκδηλώσεων για τον 1 χρόνο Radio Revolt

«Ο σταθμός θα ξεκινήσει να λειτουργεί στο βαγόνι ή στην πρυτανεία. Διαλέξτε.»

Από κείμενο του κατειλημμένου βαγονιού

           

Το Radio Revolt αποτελεί μια επαναστατική κίνηση στον χώρο της Θεσσαλονίκης η οπoία ξεκίνησε σαν ιδέα στα τέλη του 2008 και βρήκε στέγη το 2009 σε ένα βαγόνι του ΟΣΕ μέσα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, βάζοντας τα θεμέλια για τη δημιουργία νέων μέσων αντιπληροφόρησης, πέρα των παραδοσιακών εντύπων και των διαδικτυακών σελίδων.  Μια ομάδα 15 περίπου συντρόφων/ισσων αποφασισμένοι και παθιασμένοι καταλάβαμε ως γνήσιοι πειρατές, το βαγόνι και βάλαμε μπρός για ένα ταξίδι που ελπίζουμε να μην τελειώσει ποτέ. Φυσικά σε αυτήν μας την επιθυμία δεν θα μπορούσαν να μη  σταθούν εμπόδια από την πανεπιστημιακή κοινότητα και κυρίως από τον πρύτανη Μάνθο και τα «πράγματά του» , τους φύλακες ( όπως σωστά τους είχε αποκαλέσει τότε ένας σύντροφος). Εμείς όμως ήμασταν τόσο παθιασμένοι που όπως είχαμε γράψει και στο πρώτο μας κείμενο, ξεκινούσαμε ένα νέο εγχείρημα και δεν κάναμε βήμα πίσω.

Μετά ήρθαν οι διακοπές ρεύματος ,ενώ η παροχή internet έκανε σύντομα φτερά. Το μήνυμα το είχαμε λάβει, ήμασταν ανεπιθύμητοι και οι «άρχοντες» του ΑΠΘ ειχαν αποφασίσει να μας διώξουν.  Στην προσπάθειά μας τότε να  βγάλουμε άκρη με τους υπεύθυνους τεχνικούς, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τους σεκιουρητάδες του πανεπιστημίου. «Σαν άμεση απάντηση ήταν να σπαστούν οι υπολογιστές των άμεσα προϊστάμενων» ενώ η λάσπη που ήθελε τους καταληψίες να καταστρέφουν όλους τους υπολογιστές και όλο το σύστημα παροχής internet του πανεπιστημίου, δεν άργησε να διαδοθεί.

Με αυτή την «πολεμική» μας πράξη , η  πανεπιστημιακή κοινότητα κατάλαβε ότι είχαμε αποφασίσει να θέσουμε τον σταθμό σε λειτουργία και τίποτα δεν μας σταματούσε. Το βαγόνι άρχισε να μαζεύει αλληλέγγυους , επιβεβαιώνοντας και με αυτόν τον τρόπο ότι το συγκεκριμένο εγχείρημα, όντας αναπόσπαστο κομμάτι του αναρχικού χώρου,  στηρίζονταν από κόσμο πέρα των αρχικά 15 περίπου ατόμων που το είχαν καταλάβει.

Στα γεγονότα του Μάη 2009 και τον «εμφύλιο» που ξέσπασε μέσα στον αναρχικό χώρο της Θεσσαλονίκης  , το Radio Revolt δεν διάλεξε «στρατόπεδο» επειδή θεώρησε ότι τέτοιες κινήσεις στο βάθος τους επιβεβαίωναν  την επιρροή εξουσιαστικών λογικών και πρακτικών πάνω σε ένα, κατά τα άλλα, ανεξούσιο χώρο. Ο σταθμός θα δεχτεί κριτική για τη μη συμμετοχή του (μέσα από ομόφωνη απόφαση της συνέλευσης)  στο όλο άθλιο σκηνικό που διαδραματίζονταν στη Θεσσαλονίκη , αλλά θα κρατήσει την ίδια στάση μέχρι το τέλος. Παρόλα αυτά η αλήθεια είναι ότι θα επηρεαστεί από τα γεγονότα, κάτι που ίσχυσε για το σύνολο των αναρχικών της πόλης,  δημιουργώντας κάποιες τριβές στο εσωτερικό του.

Το καλοκαίρι του 2009 και συγκεκριμένα στις 21 Ιουλίου «ο κατειλημμένος χώρος που στεγάζεται το Radio Revolt, το βαγόνι του ΟΣΕ στο κέντρο της Πανεπιστημιούπολης του ΑΠΘ, δέχτηκε επίθεση από αγνώστους με 3 βόμβες μολότωφ». Οι ζημιές ήταν μικρές καθώς οι «άγνωστοι» δεν μπόρεσαν να πειράξουν το στούντιο και τα μηχανήματα. Τα ξημερώματα τις 4ης Αυγούστου σε απόσταση μόλις 15 ημερών απ την πρώτη αποτυχημένη εμπρηστική επίθεση, το Radio Revolt δέχτηκε  δεύτερη επίθεση με μεγαλύτερες ζημιές αυτή τη φορά.  Οι σύντροφοι/σσες του βαγονιού μέσα από πολλές προσπάθειες, θα καταφέρουν να επισκευάσουν τον σταθμό και σύντομα θα τον θέσουν πάλι σε λειτουργία, μόνο που αυτή τη φορά η διάθεση δεν θα είναι η ίδια όπως πρώτα. Μέσα σε ένα κλίμα απογοήτευσης και κούρασης δημιουργήθηκαν εντάσεις οι οποίες σε κάποιες περιπτώσεις δυστυχώς προσωποποιήθηκαν  οδηγώντας αρκετούς συντρόφους/σσες της σπουδαίας «πρώτης γενιάς» του σταθμού να αποχωρήσουν. Το πλήγμα ήταν πολύ μεγάλο καθώς φαινόταν ότι όλος ο κόπος, ο χρόνος και η θέληση για να πετύχουμε τον σκοπό μας, τη δημιουργία του πρώτου αναρχικού  διαδικτυακού ραδιοφώνου, είχαν πάει χαμένα. Η αποχώρηση συντρόφων πολύ απλά έσπαγε τον αρχικό ισχυρό πυρήνα (καθώς επρόκειτο για ένα δέσιμο μεταξύ μας καθόλου τυπικό αλλά άκρως αυθόρμητο, αυθεντικό και ουσιαστικό) και αναπόφευκτα μας έκανε πιο αδύναμους.

Ακολούθησαν πολλές συζητήσεις και πολλές συνελεύσεις, ενώ παράλληλα προσπαθήσαμε να αποβάλουμε την αρνητική διάθεση που είχε στοιχειώσει το βαγόνι. Τα πράγματα με τον καιρό ηρέμησαν  και  ο σταθμός μπήκε πάλι δυναμικά σε τροχιά. Το Radio Revolt είχε πάρει  μπρος ξανά, με νέους συνοδοιπόρους αυτή τη φορά. Οι νέοι  πειρατές  έδωσαν  με τον τρόπο τους ένα αισιόδοξο σπρώξιμο  στο βαγόνι και κουράγιο σε εμάς, τους  «παλιούς»,  να συνεχίσουμε αυτό που « είχαμε ξεκινήσαμε και δεν θα κάναμε βήμα πίσω». …

Με τον ένα (και κάτι για την ακρίβεια) χρόνο λειτουργίας του Radio Revolt , ως Hit n Run χαιρετίζω , μέσα από Τουρκικό έδαφος, όλους όσους πίστεψαν στο Radio Revolt, όσους αποτέλεσαν τον αρχικό πυρήνα καταληψιών του βαγονιού και  κατ’ επέκταση  την πρώτη  διαχειριστική του  ομάδα, όσους  βοήθησαν να επισκευαστεί το «όχημα» μετά τις εμπρηστικές επιθέσεις και τέλος όσους επέλεξαν να επιβιβαστούν….

RADIO REVOLT- ΟΠΛΙΣΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΣΟΥ!

Hit n Run

(21.5.2010)