Οι αντιφασιστικές συμμαχίες ΣΥΡΙΖΑ-Χρυσοχοΐδη και η ουρά της αχλάδας

Για τις 24 Φεβρουαρίου στις 7 το απόγευμα είχε αναγγελθεί συγκέντρωση της «Κίνησης Πολιτών από κατοίκους του 6ου Διαμερίσματος Αθήνας», στην πλατεία Αμερικής.

Ακολούθως, στο ίδιο μέρος, αλλά μία ώρα νωρίτερα, γίνεται κάλεσμα από αναρχικούς/ές, αντιεξουσιαστές/στριες, αντιρατσιστές/στριες, αντιφασίστες/στριες, από τις γειτονιές της Αθήνας, σε ένδειξη αλληλεγγύης στους μετανάστες.

Από τις 11:30 το πρωί της Τετάρτης, η πλατεία Αμερικής βρίσκεται ζωσμένη από διμοιρίες των ΜΑΤ και κλούβες και απαγορεύεται η προσέλευση του οποιουδήποτε σ’ αυτήν. Διαδηλωτές αρχίζουν να συγκεντρώνονται στο πάρκο της Κύπρου και Πατησιών από το μεσημέρι, για την προαναγγελθείσα αντισυγκέντρωση.

Κοντά στις 5μμ κυκλοφορεί η φήμη ότι έχει μπλοκαριστεί από τα ΜΑΤ λεωφορείο, στο οποίο υποτίθεται πως επιβαίνουν άνθρωποι που κατευθύνονται στο πάρκο. Συγκροτείται διαδήλωση, η οποία ανακόπτεται από τις μονάδες καταστολής στο ύψος της πλατείας Αμερικής. Από τους επικεφαλής των μπάτσων ανακοινώνεται πως είναι απαγορευμένη για οποιονδήποτε η συγκέντρωση στην εν λόγω πλατεία.

Η διαδήλωση επιστρέφει στο πάρκο. Εκεί, λυντσάρονται κάποιοι περαστικοί που θεωρούνται μπάτσοι ή που θεωρείται πως σχετίζονται με την συγκέντρωση που έχει καλεστεί για τις 7:00μμ και η οποία αβαντάρεται από εθνικιστικά στοιχεία.

Λίγο πριν τις 7:00μμ δυνάμεις των ΜΑΤ έχουν περικυκλώσει άτομα του εθνικιστικού χώρου, στα σκαλιά της εκκλησίας του Αγ. Παντελεήμονα, τους αφαιρούν το πανώ που έχουν και στη συνέχεια τα προσαγάγουν στη ΓΑΔΑ.

Στις 7:30μμ ξεκινά πορεία από το πάρκο της Κύπρου και αφού κινείται σε δρόμους της Κυψέλης επιστρέφει στο πάρκο.

Στις 8:15μμ μερικές δεκάδες άτομα που βρίσκονται συγκεντρωμένα στο ένα άκρο της πλατείας Αμερικής, περικυκλωμένα από τις δυνάμεις των ΜΑΤ, φωνάζουν διάφορα συνθήματα.

Ας σημειωθεί, ακόμη, πως δύο ημέρες πριν (στις 22 Φεβρουαρίου) η «Κίνηση Κατοίκων», που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ, με επιστολή της στο Χρυσοχοΐδη (Ελευθεροτυπία 23 Φεβρουαρίου 2010), τού εφιστά την προσοχή για την περίπτωση που πραγματοποιηθεί η συγκέντρωση της «Κίνησης Πολιτών» και τον καθιστά «υπεύθυνο για ο,τιδήποτε συμβεί».

Τα όσα συνέβησαν στις 24 Φεβρουαρίου δείχνουν πως ο Χρυσοχοΐδης «συμμορφώθηκε προς τας υποδείξεις».

Κι αμέσως γεννιούνται κάποιες απορίες. Υπήρχε κάποια υποχρέωση προς τους επιστολογράφους ή στο κόμμα το οποίο ανήκουν; Είναι τόσο ισχυροί ούτως ώστε να τον απειλούν εμμέσως; Και αν ναι, με ποιες πλάτες;

Είναι σίγουρο πως η εκπλήρωση υποχρεώσεων προϋποθέτει νταραβέρια. Άλλωστε, είναι γνωστή η περίπτωση της ανοιχτής γραμμής του Χρυσοχοΐδη (το ομολόγησε ανοιχτά και ο ίδιος) με τον Τσίπρα κατά την διάρκεια πορειών και διαδηλώσεων. Γνωρίζουμε, ακόμη, πολύ καλά πως στην πολιτική τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Επειδή, λοιπόν, οι προσαγωγές εθνικιστικών στοιχείων που βρίσκονταν στον άγιο Παντελεήμονα, έχουν άμεση σχέση με την συνδιαχείριση του ζητήματος από τον ΣΥΡΙΖΑ και το Χρυσοχοΐδη, η υπόθεση βρωμάει συναλλαγή. Πρόκειται για καταστάσεις με τις οποίες οι αναρχικοί δεν θέλουν να έχουν κανενός είδους σχέση.

Που αλλού να καταλήξει κάποιος, αν αναλογιστεί τις τσιρίδες των αριστερών σε περίπτωση που συνέβαινε να αφαιρεθεί πανώ και να γίνουν ανάλογες προσαγωγές σε άτομα που βρίσκονταν σε «νομιμοποιημένο χώρο» και είχαν μαζί τους ταυτότητες;

Τέλος, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τη φράση που είχε εκστομίσει ο γέρο Λαοκόων: «Φοβού τους Δαναούς και Δώρα φέροντας». Είτε αυτοί οι Δαναοί, που φέρουν τα «δώρα», λέγονται Χρυσοχοΐδης, είτε λέγονται ΣΥΡΙΖΑ.

Και κάτι, επίσης, σημαντικό: Οι εξακριβώσεις στοιχείων, οι τραμπουκισμοί και τα λυντσαρίσματα παραμένουν απεχθή, αντιανθρώπινα και σαφώς εχθρικά προς την αναρχία είτε γίνονται από μπάτσους ή εθνικιστές, είτε γίνονται από αυτόκλητους ή διορισμένους πολιτοφύλακες…

(Κείμενο της  Συσπείρωσης Αναρχικών που δημοσιεύτηκε στο http://anarchypress.wordpress.com/)

Ειδήσεις απο Τουρκία

Ενημερώνουμε ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα θα δημιουργηθεί χώρος εντός του blogspot στον οποίο θα γράφονται οι ειδήσεις και τα γεγονότα από Τουρκία, έτσι ώστε να υπάρχει συνεχής ενημέρωση του τι γίνεται εδώ…

Hit n Run (Istanbul-Salonika)

Tvxs η αλλιώς η ξέφτια της «ελεύθερης ενημέρωσης» (19.11.2009)

Tvxs η αλλιώς η ξέφτια της «ελεύθερης ενημέρωσης»

Πιστεύω πως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για την «δράση» του tvxs μέσα στα πλαίσια μιας εναλλακτικής ενημέρωσης , ελεύθερων ιδεών, όπου ο καθένας μπορεί να τοποθετείται πολιτικά σχολιάζοντας την επικαιρότητα, δίνοντας έτσι μια άλλη διάσταση στα πράγματα και τα γεγονότα. Το tvxs έχοντας την πρωτιά μεταξύ των site εναλλακτικής- αριστερίζουσας ενημέρωσης, αρχίζει σιγά σιγά να αποκαλύπτεται ,αλλά κα να αποκαλύπτει το πραγματικό του πρόσωπο ,μέσα από διάφορες κινήσεις (ίσως και λάθη) που δεν ξέρουμε (ξέραμε) αν γίνονται σκοπίμως ή τυχαία. Κινήσεις που είτε συνειδητά περνάν έμμεσα μηνύματα στους επισκέπτες της ιστοσελίδας , είτε αποτελούν «γκάφες» η οποίες έχουν να κάνουν με λανθασμένη στρατηγική , η οποία φυσικά οδηγεί στην αποκάλυψη.

Η ιστοσελίδα αυτή καταρχάς θα πρέπει να μας προβληματίσει μόνο και μόνο από το γεγονός ότι είναι γέννημα θρέμμα του περιβόητου Κούλογλου. Αυτού του μικρού μπάσταρδου, του οποίου αντι- αναρχική δράση είναι πανελλαδικά γνωστή. Ο τύπος αυτός είχε κάνει και το περιβόητο ντοκιμαντέρ για την «αληθινή 17 Νοέμβρη» , εκπομπή που μιλούσε για τα γεγονότα του πολυτεχνείου και παράλληλα γελοιοποιούσε τα μέλη της οργάνωσης 17Ν, μέσω καλεσμένων τύπου Ανδρουλάκη, και αφιερώνοντας στο τέλος την εκπομπή στα «αθώα» θύματα της οργάνωσης.

Το συγκεκριμένο site ακολουθώντας φυσικά την γραμμή του «μπαμπά του» επιχειρεί να πατάξει το «ακραίο» και το «ανατρεπτικό» ,σε όποια μορφή κι αν αυτό προβάλλεται μέσα από σχόλια των επισκεπτών , πάνω σε πολιτικά θέματα. Παρόλο που η θεματολογία του αποτελείται συχνά από δίκες αναρχικών, πορείες αναρχικών κ.α, τα σύνορα μπαίνουν άμεσα διαχωρίζοντας εξαρχής τις δημοκρατικές απόψεις από τις αναρχικές. Λίγες είναι οι περιπτώσεις που ακούγονται πράγματα δίχως να λογοκρίνονται (λογοκρισία στον διαδικτυακό κόσμο σημαίνει διαγραφή σχολίου ή ακόμα ακόμα και χρήστη- επισκέπτη) και αυτά επειδή προηγείται πίεση των χρηστών. Χαρακτηριστικό ήταν ότι στην επέτειο του Πολυτεχνείου η ενημέρωση θύμιζε καθεστωτικά ΜΜΕ. Οι σχεδόν 3000 αναρχικοί της Αθήνας δεν ακούστηκαν πουθενά, το ξύλο που έφαγαν επίσης δεν ακούστηκε πουθενά ‘όσο για τις εκατοντάδες προσαγωγές (μαντέψτε) δεν σχολιάστηκαν καν από την ομάδα του txvs, ούτε φυσικά από τον «μπαμπά» που σήμερα βιάστηκε να γράψει το ειρωνικό του κείμενο για την προκήρυξη του Επαναστατικού Αγώνα. Στην Κρήτη το λυντσάρισμα αναρχικών από τους μπάτσους θάφτηκε συνειδητά ενώ τα αρκετά μαζικά επεισόδια στο ΑΠΘ στη Θεσσαλονίκη , σαν να μην έγιναν ποτέ.

Το TXVS παίζει ένα πολύ ύπουλο προπαγανδιστικό παιχνίδι υπέρ της κυριαρχίας και όταν μιλάμε για κυριαρχία εννοούμε φυσικά τη δημοκρατία. Μια δημοκρατία που δεν έχει σταματήσει από το 1974 να φυλακίζει αναρχικούς και αριστερούς επαναστάτες, μια δημοκρατία που εκδικείται τον αντίπαλο με πολύ άγριο τρόπο, μια δημοκρατία που στο όνομα της η εξουσία μοιάζει πιο ελεύθερη ,να κάνει ο,τι γουστάρει , από οποιοδήποτε άλλο σύστημα .

Στα πλαίσια αυτής της δημοκρατίας γεννήθηκαν οι όροι «γνωστοί- άγνωστοι», «απολιτικοι τρομοκράτες», «κουκουλοφόροι», «τα πλουσιόπαιδα που καίνε περιουσίες φτωχών». Η παραδοσιακή δεξιά είναι τουλάχιστον πιο ειλικρινής και μας μισεί για αυτό που πραγματικά είμαστε: αναρχικοί και αλήτες. Για εμάς δεν υπάρχουν «ένοχοι» και «αθώοι» αγωνιστές. Δεν διαχωρίζουμε τους συλληφθέντες σε «καλούς» (όσοι συνελήφθησαν τυχαία) και «κακούς» (όσων η συμμετοχή σε αντικρατικές και ανατρεπτικές ενέργειες έχει πιστοποιηθεί). Αυτοί οι διαχωρισμοί οδηγούν με τη μια στον συμβιβασμό. Τον συμβιβασμό που η δημοκρατία απαιτεί από τους πολίτες- καταναλωτές.

Ο συμβιβασμός αυτός προωθείται και κατασκευάζεται από site όπως το tvxs, μέσα από την πάγια τακτική των δημοκρατικών κύκλων :έμμεσα, ποτέ άμεσα!

Φυσικά δεν φταίνε μόνο αυτοί οι μπάσταρδοι κύκλοι αλλά και οι υποστηρικτές αυτών των μεθόδων στρατευμένης ενημέρωσης. Δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι τα άτομα που επισκέπτονται το tvxs είναι «θύματα σκοτεινών δυνάμεων», όπως φυσικά δεν μπορούμε να δεχτούμε σε απόλυτο βαθμό ότι η κοινωνία είναι θύμα της εξουσίας. Έχουμε γνωρίσει πολλούς εξουσιαστές που ζουν ανάμεσά μας και όχι πάνω σε υπουργικές και βουλευτικές καρέκλες. Η συμφωνία της Βάρκιζας έσπασε εδώ και πολύ καιρό, αυτή τη στιγμή διεξάγεται ένας ανελέητος πόλεμος μεταξύ δημοκρατίας και ελευθερίας . Ένας πόλεμος που έχει ήδη αρκετούς νεκρούς ( Μαρίνος, Πρέκας, Τσιρώνης, Τσουτσουβης, κασσίμης ,Κανελοπούλου, Κουμης, Τεμπονέρας, Καλτεζάς, Γρηγορόπουλος κ.α). Δύο στρατόπεδα τα οποία χτυπιούνται σφοδρότατα για πάνω από 30 χρόνια . Από τη μια οι δημοκράτες και από την άλλη οι αναρχικοί και όσοι αμετανόητοι αριστεροί επαναστάτες έχουν απομείνει. Σε αυτή τη σύγκρουση το tvxs έχει επιλέξει να βρίσκεται με την μεριά του ισχυρού, του νόμιμου, του δημοκράτη.

Το όργιο διαγραφών χρηστών από το tvxs τις τελευταίες μέρες και η απίστευτη λογοκρισία αυτού του εγχειρήματος έχει απλά αναγγείλει και τον θάνατο του.

Η γουρούνι Η άνθρωπος

μετά τη βόμβα στη βουλή ... ( 13.1.2010)

Αυτή τη στιγμή οι αναρχικοί Δημητράκης, Βούτσης- Βογιατζής, Γεωργιάδης, Νικολάου, Κουνταρδάς, Γιόσπας, Χατχημηχελάκης, Μασούρας, Bonnano, Στρατηγόπυλος βρίσκονται φυλακισμένοι, όλοι τους με βαρύτατες κατηγορίες. Από την άλλη , 3ς σύντροφοι έχουν επικηρυχτεί από το κράτος με 600.000 ευρώ, ενώ αρκετοί άλλοι καταζητούνται από τις αρχές.

Ο κρατικός μηχανισμός κάνει ότι μπορεί , στα πλαίσια της δημοκρατίας, για να αποτρέψει τους «επικίνδυνους» ταραχοποιούς των τσιμεντουπόλεων απ’ το να πραγματοποιήσουν το νέο τους χτύπημα , είτε στο δρόμο, είτε στα στενά ή ακόμα και στη βουλή...

Δεν είναι μακρινές οι μνήμες της πορείας του Πολυτεχνείου πριν δυο μήνες, ένα αναρχικό μπλοκ 3000 και ατόμων στην Αθήνα , ούτε φυσικά οι διαθέσεις αυτών των ανθρώπων την πρώτη επέτειο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου. Υπάρχει μια κινητικότητα στα «άκρα» που τρομάζει τελικά, τους δημοκράτες όσο κι αν εξακολουθούν να εκτοξεύουν απειλές κατά του αναρχικού χώρου. Άλλωστε όταν απειλείς με τέτοιο τρόπο δεν δείχνει τίποτα άλλο από το ότι έχεις πανικοβληθεί ..Χρυσοχοιδη. Η βιτρίνα της δημοκρατίας έχει σπάσει εδώ και καιρό και ότι και να κάνει το κράτος οι «άγριοι» και «αντιδημοκράτες» αναρχικοί θα συνεχίζουν την καταστροφική τους δημιουργία με ό,τι κόστος. Από την άλλη πλευρά το κράτος δείχνει να χτυπάει την πλάτη φιλικά, στην νεοναζιστική έξαρση και τις φασιστικές επιθέσεις που το 2009 (πάνω από 50), αλλα και τη στιγμή που μιλάμε έχουν την τιμητική τους. Είναι ξεκάθαρο ότι το κράτος πάντα θα θεωρεί εχθρό του την αναρχία και ακόμα περισσότερο τα κομμάτια (της) αυτά που γίνονται ακόμα πιο επιθετικά και έχουν επιλέξει ξεκάθαρα με πιο στρατόπεδο είναι.

Οσο και να αρθρογραφούν συστηματικά «προοδευτικοί» δημοσιογράφοι, καραγκιόζηδες (βλ. Κουλογλου) ενάντια στην «τυφλή» και « προς υπαρξιακή αναζήτηση» βία των ανένταχτων, άγριων, αναρχικών ανθρώπων , όσες προσπάθειες και να κάνει το ΠΑΣΟΚ θεοποιώντας τη δημοκρατία που επιβάλλεται, με τις καθημερινές τις μικρές και μεγάλες «δολοφονίες» ζωών ( εργατικά ατυχήματα, βασανιστήρια, αθωώσεις βασανιστών και δολοφόνων- να χαίρεστε τον Καλαμπόκα και τον Μελίστα- ανεργία , μισθωτή εργασία, εμπόριο όπλων, ναρκωτικών και γυναικών, εθνικισμός, ρατσισμός, σεξισμός, επιχειρήσεις, μίζες κ.α) Η ΟΡΓΗ έχει αποφασίσει να αντικαταστήσει τα δάκρυα και κανένας και τίποτα δεν μπορεί να την σταματήσει.

Λευτεριά σε όλους τους Αναρχικούς φυλακισμένους, στους αμετανόητους αντάρτες πόλης της 17Ν και σε όσους αντιστέκονται στη σαπίλα αυτής της κοινωνίας.

Η γουρούνι Η άνθρωπος

Επειδή κάποιοι επιθυμούν να ξεσπάσει «εσω-αναρχική» κόντρα εντός του blogspot για τα όσα διαδραματίζονται στον χώρο της Θεσσαλονίκης, αποφασίσαμε να αφαιρέσουμε το κείμενο « Επειδή τα πάντα εξηγούνται» καθώς με το καλημέρα (με το άνοιγμα του blog δηλαδή) άρχισαν τα σχόλια- επιθέσεις προς εμάς, με έναν τρόπο αρκετά απαράδεκτο: Η αναφορά ,στον αέρα , ονομάτων που δεν γουστάρουν κάποιοι, όπως έγινε σε σχόλιο του κειμένου, είναι αισχρή και ελεεινή . Πιστεύουμε πως έχουμε να ασχοληθούμε με πολύ πιο σοβαρά πράγματα κοινωνικού και πολιτικού χαρακτήρα γι αυτό απαξιούμε έμπρακτα σε κάθε παιδιαρίστικη , τύπου «τους την είπα», συμπεριφορά από άτομα για τα οποία έτσι κι αλλιώς έχουμε διαμορφώσει εικόνα εδώ και καιρό.

Το Radio Revolt, η εκπομπή Hit n Run , αλλά και το blog που φτιάξαμε αποτελεί ένα ακόμα «εργαλείο» αντιπληροφόρησης στα πλαίσια του κοινωνικό-ταξικού πολέμου στον οποίο συνειδητά συμμετέχουμε και όχι καφενέ για να ξεστομίζουμε εξυπνάδες.

Hit n Run (Istanbul-Salonika)

μια γεύση από τα ελληνοτουρκικά (σε επίπεδο κρατών)

    Είναι γεγονός ότι οι ελληνοτρουρκικές σχέσεις αποτελούν ένα δύσκολο, προς κατανόηση, θέμα γι’ αυτό και οδηγεί συχνά σε απλουστεύσεις και εθνικιστικές αναλύσεις που θέλουν τη νίκη του πιο ισχυρού και πολιτισμένου, έναντι οπoiασδήποτε λογικής διαπραγμaτεύσεων.

Στην Ελλάδα η παραδοσιακή αντίληψη περι ιερότητας του έθνους, εχει ριζώσει τον εθνικισμό και τον εθνοκεντρισμό ο οποίος μπορεί και επηρεάζει την πολιτική σκηνή του κράτους και ακόμα περισσότερο την εξωτερική πολιτική. Αυτό με λιγα λόγια σημαίνει ότι η εξωτερική πολιτική αποτελείται από πολλά συντηριτικά στοιχεία τα οποία την εμποδίζουν στην εύρεση εναλλακτικών προτάσεων, πέρα των παραδοσιακών αδιάλλακτων.

    Ο ελληνικός εθνικισμός έχει κατασκευάσει τον εχθρο, που στη συγκεκριμένη περίπτωση ακούει στο όνομα Τουρκία, με μεγάλη ακρίβεια. Η αντίληψη που επικρατεί στην Ελλάδα είναι ότι η Τουρκία μπορεί να επιτεθεί ανα πάσα ώρα,αν φυσικά βρει την κατάλληλη στιγμή (βλ. Κύπρος 1974).Σε αυτήν την κατασκευασμένη αντίληψη φυσικά αποκρύπτονται οι φιλικές σχέσεις των δυο κρατών στο παρελθόν (1930-45) σκοπίμως σε μια προσπάθεια η εικόνα του εχθρού να μείνει ακλόνητη.

    Η εθνικιστική παράδοση στην Ελλάδα υποστηρίζει ότι η Τουρκια δεν μπορεί να αλλάξει, δηλαδή να εκδημοκρατιστεί, επειδή η παράδοσή της είναι έτσι δομημένη που ο αυταρχισμός της και ο εσωτερικός απόλυτος σεβασμός στην ιεραρχία , θα πάψουν να υπάρχουν μόνο όταν αυτή θα πάψει να υπάρχει ως κράτος. Το παραπάνω σκεπτικό σε συνδυασμό με την πλειοψηφικά αποδεκτή τάση στην Ελλάδα να αυτο-αναδεικνύεται σε λίκνο του πολιτισμού, άρα διαφορετική από τη Δύση , την Ανατολή και φυσικά από τα Βαλκανια δημιουργεί μια αδιάλλακτη εικόνα ανωτερότητας προς τους γύρω.      Χαρακτηριστικό του ελληνικού εθνικισμού είναι το πάντρεμα θρησκείας και έθνους (βλ. νεορθόδοξοι) που προβάλει το μεγαλείο του αρχαιοελληνικού και Βυζαντινού πολιτισμού ο οποίος φυσικά "δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την υλιστική , καταναλωτική και διεφθαρμένη Δύση (που ευθύνεται και για τον επικίνδυνο ελληνικό διαφωτισμό) όσο και από την απολίτιστη και αλλόθρησκη Ανατολή". Στην ουσία εθνικοποιείται η Βυζαντινή και χριστιανική παράδοση μέσα από διαστρεβλώσεις γεγονότων και ιστορικές ανακρίβειες. Ετσι κυριαρχεί και η αντίληψη ( λογικές παραδοσιακής γεωπολιτικής και πολέμου, στρατηγικές ισχύος και κλασικού ρεαλισμού) που θέωρεί το συμφέρον της πατρίδας και την υπεροχή έναντι του εχθρού ως ό,τι πολυτιμότερο.

    Τα προβλήματα- ζητήματα στις ελληνοτουρκκικές σχέσεις είναι συγκεκριμενα : τα κυριαρχικά δικαιώματα της υφαλοκριίδας του Αιγαίου, τα όρια της αιγιαλίτιδας ζώνης (χωρικά ύδατα) , τα όρια του εναέριου χώρου, η στρατικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, ο επιχειρησιακός έλεγχος της στρατιωτικής και πολιτικής αεροπορίας και ο επιχειρησιακός έλεγχος του ΝΑΤΟ στο Αιγαίου ( το κυπριακό δεν αναφέρεται σε αυτήν την κατηγορία γιατί αποτελεί ένα μεγάλο και αυτόνομο ζήτημα από μόνο του).Μπορούμε να πούμε σε γενικές γραμμές ότι η δεκαετία του ’80 φαίνεται η πιο δύσκολη για οποιαδήποτε διαπραγμάτευση καθώς η πολιτική του ΠΑΣΟΚ τότε ήταν απορριπτική, αντιθέτως το ’70 και το ’90 γίνονται ανοίγματα, με την Ελλάδα να ρίχνει το βάρος στην νομική προσέγγιση των προβλημάτων.

    Σε θέματα όπως το κυπριακό τα πράγματα είναι πολύ πιο διαφορετικά και δύσκολα.  Η αντιπαλότητα των δυο πλευρών έχει τις ρίζες σε κόντρες πολύ πριν το ’74. Από πριν οι ελληνοκύπριοι αντιμετώπιζαν τους τουρκοκύπριους ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, ενώ οι αγώνες για Ενωση της νήσου με την Ελλάδα οδήγησαν πολλούς τουρκοκύπριους να ζητάνε την αγγλική βοήθεια, κάτι που χαρακτηρίστηκε ως συνεργασία με τον εχθρό. Επίσης είναι σημαντικό να πούμε ότι οι εχθροπραξίες ελληνοκυπρίων κατά τουρκοκυπρίων είναι πλέον αναμφισβήτητο γεγονός που εξηγεί και τον φόβο των τελευταίων έναντι των πρώτων. Η επίλυση φαντάζει δύσκολη ειδικά εάν δει κανείς το μικρό ενδιαφέρον των ελληνοκυπρίων προς την άλλη πλευρά, κάτι το οποίο αντιλαμβάνονται και οι ίδιοι οι τουρκοκύπριοι. Οι μνήμες της εισβολής του’74 είναι ακόμη έντονες και επηρεάζουν πολύ την οποιαδήποτε κίνηση καλής θέλησης, η οποία μοιάζει με προδοσία στα μάτια πολλών ελληνοκυπρίων. Οι εκδοχές φαίνεται να είναι δυο: Η μια που θέλει το περασμα του χρόνου να βοηθάει τις δυο πλευρές από μόνες τους να προτείνουν λύσεις με ευνοϊκότερους όρους και η άλλη που θέλει τη μη λύση του προβλήματος ως την ιδανικότερη, πόσο μάλλον όταν τίθεται θέμα συμβιβαστικής λύσης.

    Τέλος έρχεται το ζήτημα των μειονοτήτων (δυτικής Θράκης και Κων/πολης), που ως γνωστών δεν εμφανίζεται δυναμικά σε σχέση με όλα τα παραπάνω προβλήματα, αλλα ουσιαστικά επηρεάζει (ή επηρεάζεται από) τις ελληνοτουρκικές σχέσεις σε μεγάλο βαθμό. Είναι γεγονός ότι και τα δυο κράτη έχουν φερθεί καταπιεστικά κατά των μειονοτήτων, με αυτή της Κων/πολης να έχει σχεδόν εκλείψει μέσα απο χίλιες δυο μεθοδεύσεις του τουρκικού κράτους, στοχοποιώντας τους ανα καιρούς ως «ύποπτους» για βοήθεια ή προδοσία στον αντίπαλο – εχθρό. Αυτή η κατάσταση δείχνει να αλλάζει σημαντικά ( από το 1990 και μετά) ειδικά όσον αφορά τους μουσουλμάνους ( Τούρκους, τουρκικής καταγωγής κ.α) της Θράκης παρά το ότι η αντιμετώπιση τους ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας δεν έχει πάψει να υπάρχει...

Η χρονιά του Μαύρου Τρόμου

ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟ 2009


Η χρονιά του Μαύρου Τρόμου

Υπάρχει και μια κατηγορία ειδήσεων που οι δημοσιογραφικοί απολογισμοί του 2009 παρέλειψαν εντελώς. Οχι επειδή στερείται «θεαματικότητας», αλλά επειδή η εξαφάνισή της βολεύει με το παραπάνω όλα τα κυρίαρχα στερεότυπα περί δημόσιας τάξης.

Το πυρπολημένο τζαμί στον Αγ. Παντελεήμονα (23.5.09) Εκτός από χρονιά οικονομικής κρίσης, το 2009 υπήρξε για τα ΜΜΕ και η κατ' εξοχήν «χρονιά της (πολιτικής) βίας». Μπήκε στη σκιά της νεανικής εξέγερσης του Δεκέμβρη, με μια πρωτοχρονιάτικη Αθήνα πλημμυρισμένη από ασφαλίτες λόγω του φόβου επανάληψης των «επεισοδίων» γύρω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλατείας Συντάγματος. Συνέχισε με το επικοινωνιακό ξεσάλωμα περί «κατάρρευσης της τάξης», «γενικευμένης ανασφάλειας», «μεταναστευτικής απειλής» κι «αναβίωσης της τρομοκρατίας», για να καταλήξει στην πανηγυρική νομιμοποίηση της ακροδεξιάς ατζέντας μετά τις ευρωεκλογές του Ιούνη.

Δύο μέτρα, δύο σταθμά

Κατάληξη λίγο πολύ αναμενόμενη, άλλωστε, αφού από τα κανάλια σαν «βία» εκλαμβάνεται κυρίως ό,τι έχει αντικαθεστωτικό πρόσημο ή δεν ταυτίζεται με τις κυρίαρχες ελληνοχριστιανικές αξίες. Ενα ολιγόλεπτο σπάσιμο βιτρινών στο Κολωνάκι παρουσιάστηκε έτσι σχεδόν σαν κήρυξη πολέμου, την ίδια στιγμή που βομβιστικές επιθέσεις και η (απείρως πιο επικίνδυνη για το κράτος δικαίου) ενεργός συνεργασία των σωμάτων ασφαλείας με ένοπλες ναζιστικές συμμορίες περνούσαν απλώς στα «ψιλά».

Γιατί το 2009 αποτέλεσε ορόσημο και από αυτή την άποψη: η ακροδεξιά, φασιστική και ρατσιστική βία σημείωσε αξιοσημείωτη κλιμάκωση, περνώντας από τις διάχυτες βιαιότητες και τα σποραδικά μαχαιρώματα προηγούμενων εποχών σε οργανωμένες επιθέσεις με στρατιωτικές χειροβομβίδες κι αυτοσχέδιους εκρηκτικούς ή εμπρηστικούς μηχανισμούς κατά του πολύμορφου «εσωτερικού εχθρού».

Για πρώτη μάλιστα φορά, μετά το 1974, η συντεταγμένη κρατική εξουσία και τα καθωσπρέπει ΜΜΕ έδειξαν όχι μόνο να ανέχονται, αλλά και να υποθάλπουν συνειδητά αυτό το κύμα της «μαύρης βίας», στις «ηπιότερες» τουλάχιστον εκδοχές του, ως απάντηση στην κρίση νομιμοποίησης και στην απώλεια ελέγχου του «πεζοδρομίου» κατά το πρώτο δεκαπενθήμερο του Δεκέμβρη. Το ανοιχτό πατρονάρισμα των ρατσιστικών «επιτροπών κατοίκων» και των χρυσαυγιτών «συμπαραστατών» τους από την ηγεσία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, με αποκορύφωμα την εμφάνιση ένοπλων παρακρατικών συμμοριών με λοστούς και μολότοφ (!) στο πλευρό των ΜΑΤ, ήταν απλώς η κορυφή του παγόβουνου αυτού του ευρύτερου μετασχηματισμού.

Σε αντίθεση προς την «αριστερή» κι «αντιεξουσιαστική» βία, που μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου παρουσιάζει μια σχετική ύφεση, η «μαύρη» βία εμφανίζει, αντίθετα, σαφείς τάσεις πύκνωσης -με πέρασμα, μάλιστα, από τις «μαζικές» σε όλο και περισσότερες «αντάρτικες» ενέργειες.

Αγνωστο αν αυτό οφείλεται σε αυτονόμηση κάποιων μηχανισμών μετά την τελευταία πολιτική αλλαγή ή στην αυξανόμενη αίσθηση ασυλίας που προσδίδει στους δράστες το ακαταδίωκτο. Οπως επίσης αγνοούμε κατά πόσον αυτοί οι τελευταίοι έχουν εμπνευστεί από το γνωστό βιβλίο του εκπροσώπου τύπου του κ. Μεϊμαράκη στο ΥΠΕΘΑ. Βιβλίο που αναδείχθηκε σε μπεστ σέλερ της ακροδεξιάς την τελευταία τριετία και το οποίο, υπενθυμίζουμε, ευαγγελίζεται την ανάληψη ένοπλης τρομοκρατικής «αντίστασης» απ' τους «εθνικιστές» σε περίπτωση εκλογικής επιτυχίας της κεντροαριστεράς, ως πρώτο βήμα για την ανατροπή των «εθνομηδενιστών» με στρατιωτικό πραξικόπημα (βλ. «Ιό» 2.11.08).

Ημερολόγιο βίας

Το βέβαιο είναι πάντως ότι ο ίδιος ο κ. Χρυσοχοΐδης, που κατά τις πρώτες μέρες της νέας υπουργίας του επιδιδόταν σε λεονταρισμούς απειλώντας όσους υφισταμένους του «σχετίζονται» με τους χρυσαυγίτες, τώρα πια περιορίζεται απλώς σε «διαπιστώσεις» και (αυτοεκπληρούμενες;) προφητείες:

«Σε λίγο θα έχουμε και ακροδεξιά τρομοκρατικά φαινόμενα από ομάδες που εμφανίζονται σιγά σιγά και δεν τις ξέρουμε ακόμα» («Το Βήμα», 13.12.09).

Ο κατάλογος που ακολουθεί περιλαμβάνει τις γνωστότερες (κι εν πολλοίς τις σημαντικότερες) από τις βίαιες ενέργειες ακροδεξιάς και ρατσιστικής τρομοκρατίας που πραγματοποιήθηκαν (κι έγιναν γνωστές) μέσα στο 2009. Δεν είναι εξαντλητικός, για τον απλό λόγο ότι μεγάλο μέρος των βιαιοπραγιών «χαμηλής έντασης», δύσκολα -ή κατά τύχη- έρχονται στο φως.

Η παράθεση των συμβάντων με ημερολογιακή σειρά αποτυπώνει πάντως αρκετά καθαρά την αυξανόμενη προσφυγή της ακροδεξιάς σε μορφές πολιτικής τρομοκρατίας, με στόχο τον «εσωτερικό εχθρό» και δη το κίνημα της ελευθεριακής νεολαίας (στέκια, καταλήψεις στέγης, ραδιοσταθμοί).

Αξιοσημείωτη είναι επίσης η πύκνωση των επιθέσεων σε επαρχιακές πόλεις όπως τα Χανιά, την οποία τοπικοί παρατηρητές αποδίδουν στον ανταγωνισμό τοπικών ακροδεξιών συμμοριών για τον έλεγχο του «χώρου».

17 Ιανουαρίου: Επίθεση κρανοφόρων μελών του ακροδεξιού Πατριωτικού Ελληνικού Συνδέσμου με παλούκια και πέτρες στην Ιατρική Σχολή Λάρισας, εναντίον διαδηλωτών που διαμαρτύρονταν για τη δίωξη των συλληφθέντων του Δεκεμβρίου με τον «αντιτρομοκρατικό». Επέμβαση των ΜΑΤ για την προστασία των επιδρομέων. Η Τ.Ο. του ΠΑΣΟΚ καταδικάζει την «προβοκάτσια ακροδεξιών στοιχείων που προσπάθησαν να δυναμιτίσουν την κατάσταση», ενώ ο ΠΕΣ υπερασπίζεται δημόσια την ενέργειά του διακηρύσσοντας πως «η ερυθρά τρομοκρατία δεν θα περάσει».

21 Ιανουαρίου: Ενέδρα ακροδεξιών έξω από την κατάληψη «Αντι-Info Cafe», στην πλατεία Γαρδένιας στου Ζωγράφου, κατά τη διάρκεια ρεμπέτικης βραδιάς. Απόκρουσή τους, με σοβαρό τραυματισμό στο κεφάλι ενός απ' τους οργανωτές της εκδήλωσης.

21 Ιανουαρίου: Φωτιά στον καταυλισμό των Αφγανών στην Πάτρα (καταστροφή περίπου 40 παραπηγμάτων και του σχολείου-ιατρείου). Στο σημείο της πυρκαγιάς βρέθηκαν γκαζάκια, ενώ περίοικοι παρότρυναν τους πυροσβέστες να μην τη σβήσουν.

28 Ιανουαρίου: Ρατσιστική επιδρομή 7 ατόμων σε σπίτι Πακιστανών στη Νίκαια. Ξυλοδαρμός των ενοίκων, αρπαγή χρημάτων και διαβατηρίων.

24 Φεβρουαρίου: Δολοφονική επίθεση με χειροβομβίδα εναντίον του Στεκιού Μεταναστών και των γραφείων του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, στην οδό Τσαμαδού στα Εξάρχεια. Η χειροβομβίδα ρίχτηκε στο παράθυρο του στεκιού στις 10 μ.μ., κατά τη διάρκεια εκδήλωσης για τους αντιρρησίες συνείδησης, αλλά δεν πέρασε το διπλό τζάμι κι εξερράγη στο δρόμο, προκαλώντας ζημιές σε διπλανά κτίρια. Καταδίωξη του δράστη από περιοίκους αλλά διαφυγή του με Ι.Χ. που τον περίμενε σε γειτονικό δρόμο. «Θάψιμο» του γεγονότος από τα ΜΜΕ με την ενεργό συμμετοχή «αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ.», που προσπαθούν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις με διάφορα σενάρια.

1-5 Μαρτίου: Τρεις διαδοχικές ρατσιστικές επιθέσεις από ομάδα 10-15 φασιστών κατά ανύποπτων Πακιστανών σε δρόμους του Αιγάλεω, με αποτέλεσμα 4 τραυματίες (οι δύο σοβαρά) και τρεις τουλάχιστον ληστείες σε βάρος μεταναστών της περιοχής.

29 Μαρτίου: Ενέδρα τριών μελών της Οργάνωσης Εθνικιστών Ρεθύμνου (ΟΕΡ) στο φοιτητή Γιώργο Μωραΐτη, συνδικαλιστή της αριστερής παράταξης ΕΑΑΚ, και σοβαρός τραυματισμός του. Με καθυστέρηση κάμποσων ημερών η ναζιστική οργάνωση «αποποιείται» την ευθύνη για «το θλιβερό περιστατικό», κάνοντας λόγο για «προβοκάτσια»: «Ανόητοι, ανιστόρητοι, ανθέλληνες, χωρίς αρχές, ιδανικά, ηθική και πιστεύω, ξενοκίνητοι υπηρέτες ύπουλων και ανθελληνικών σχεδίων, μας πετάξατε το "τυρί" αλλά εμείς είδαμε τη φάκα, είμαστε παρόντες εκεί που πρέπει και όταν πρέπει».

2 Απριλίου: Νυχτερινή επιδρομή ακροδεξιών στον χώρο «Προκάτ 35» στο Πανεπιστήμιο Πάτρας. Υλικές φθορές κι «υπογραφή» των επιδρομέων με εθνικιστικά συνθήματα.

23 Απριλίου: Εκπρόσωποι της Πακιστανικής Κοινότητας Αθήνας καταγγέλλουν σε συνέντευξη τύπου πάνω από 30 επιθέσεις εναντίον ομοεθνών τους μεταναστών από δύο μηχανοκίνητες ρατσιστικές συμμορίες μέσα στο τελευταίο 15νθήμερο (Ν. Ιωνία, Καλογρέζα, Γαλάτσι, Περισσός, Ηράκλειο), με τουλάχιστον 19 τραυματίες.

8-9 Μαΐου: Κινητοποίηση της «Χρυσής Αυγής» στην Καλαμάτα, εναντίον επετειακής εκδήλωσης της τοπικής αντιεξουσιαστικής κίνησης «Αλάνια του Νέδοντα» για την πολύνεκρη ιστορική απεργία του 1934. Επίθεση εναντίον ζευγαριού αντιεξουσιαστών σε ουζερί της πόλης, σοβαρός τραυματισμός τους και ξυλοδαρμός σερβιτόρου που επιχείρησε να παρέμβει (8.5).

Επιδρομή των χρυσαυγιτών στο σιδηροδρομικό σταθμό σε αναζήτηση «αναρχικών», επιθέσεις σε εργαζομένους του ΟΣΕ και τραυματισμός 2 μεταναστών, χωρίς την παραμικρή αντίδραση της ΕΛ.ΑΣ. (9.5).

9 Μαΐου: Επίθεση εκατό περίπου κρανοφόρων χρυσαυγιτών με ασπίδες, ρόπαλα και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης (απ' αυτές που διαθέτει η ΕΛ.ΑΣ.), υπό την κάλυψη και προστασία διμοιριών των ΜΑΤ, εναντίον των ασιατών προσφύγων που στεγάζονται στο χώρο του παλιού Εφετείου, στην Ομόνοια. Βίαιη διάλυση αντιφασιστών που είχαν συγκεντρωθεί για να προστατέψουν τους πρόσφυγες. Τουλάχιστον 5 μετανάστες τραυματίες.

10 Μαΐου: Επίθεση χρυσαυγιτών στην Καλαμάτα, με κατσαβίδια και λοστούς εναντίον εκδήλωσης κατά των παράνομων κεραιών κινητής τηλεφωνίας και τραυματισμός 3 ατόμων.

10 Μαΐου: Επίθεση «αγνώστων» στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Περιστερίου, με υλικές ζημιές.

23 Μαΐου: Νυχτερινός εμπρησμός από ομάδα «αγνώστων» ενός υπόγειου μουσουλμανικού χώρου προσευχής στην οδό Αριστομένους, στον Αγιο Παντελεήμονα. Μέσα στο χώρο βρίσκονταν πέντε μετανάστες απ' το Μπαγκλαντές, που μεταφέρθηκαν τραυματισμένοι στο νοσοκομείο.

26 Μαΐου: Εμπρησμός από «αγνώστους» του υπογείου της εκκλησίας του Αγ. Παντελεήμονα, όπου ο (προγραμμένος από τους τοπικούς ρατσιστές) παπάς περιέθαλπε το χειμώνα τους πρόσφυγες της περιοχής (8.45 μ.μ.).

Ξυλοδαρμοί δημοσιογράφων κι ενός μέλους του ΚΚΕ που διαμαρτυρήθηκε επειδή ακροδεξιοί με μαχαίρια απειλούσαν περαστικούς μετανάστες.

2 Ιουνίου: Τρομοκρατική επιδρομή της «Χρυσής Αυγής» στην Ενωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου, με σκοπό τη ματαίωση της παρουσίασης του ελληνο-μακεδονικού λεξικού από το «Ουράνιο Τόξο» με συμμετοχή ελλήνων και ξένων πανεπιστημιακών.

3 Ιουνίου: Πυρπόληση από «αγνώστους» του κεντρικού προεκλογικού περιπτέρου του αριστερού σχηματισμού ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μπροστά από την Εθνική Βιβλιοθήκη (0.30 π.μ.).

6 Ιουνίου: Ομαδικός δημόσιος ξυλοδαρμός σύρου μετανάστη στο Ρέθυμνο από 20-25 μέλη της ΟΕΡ. Μια βδομάδα μετά, η οργάνωση αποποιείται κάθε ευθύνη για «τα γεγονότα της 6ης Ιουνίου», κατηγορώντας τα τοπικά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ -που ανέδειξαν το ζήτημα- ότι «ακολουθούν την τακτική των αφεντικών τους, των Εβραίων, με την αιώνια κλάψα και κακία».

9 Ιουνίου: Επίθεση ροπαλοφόρων ακροδεξιών σε πολίτη που πήγε το παιδί του στην παιδική χαρά του Αγ. Παντελεήμονα, την οποία η τοπική «Επιτροπή Κατοίκων» έχει κλείσει διά της βίας. Προσαγωγή του πολίτη από τα ΜΑΤ για... «προκλητική συμπεριφορά», και πολιορκία του τμήματος από «αγανακτισμένους πολίτες».

5 Ιουλίου: Νυχτερινή βομβιστική επίθεση (πυροσωλήνας με μπαρούτι) κατά του αριστερού στεκιού «Σφεντόνα» της φοιτητικής παράταξης «Αγωνιστικές Κινήσεις», στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Υλικές ζημιές στην είσοδο του κτιρίου και σε σταθμευμένο Ι.Χ.

7 Ιουλίου: Χρυσαυγίτες επιτίθενται μέσα από τις γραμμές των ΜΑΤ, εκσφενδονίζοντας μολότοφ, εναντίον αντιρατσιστικής διαδήλωσης 2.500 ατόμων. Το γεγονός καταγράφεται φωτογραφικά, χωρίς την παραμικρή αντίδραση της «φυσικής και πολιτικής» ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ.

9 Ιουλίου: Επίθεση 15-20 ακροδεξιών με μολότοφ, φωτοβολίδες και καπνογόνα στην κατάληψη στέγης Βίλα Αμαλίας (11.30 μ.μ.), μετά το τέλος θεατρικής παράστασης. Ορμητήριο των επιτιθέμενων ήταν η πλατεία Αγίου Παντελεήμονα, όπου μισή ώρα νωρίτερα οι συγκεντρωμένοι ρατσιστές είχαν συνομιλία με τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Χρήστο Μαρκογιαννάκη.

Απόκρουση των επιδρομών από τους καταληψίες, με τους πρώτους να εγκαταλείπουν τσάντα με 3 μολότοφ.

21 Ιουλίου: Επίθεση «αγνώστων» με 3 μολότοφ σε εγκαταλειμμένο βαγόνι του ΟΣΕ, στην Πανεπιστημιούπολη του ΑΠΘ, που στεγάζει το αντιεξουσιαστικό Radio Revolt. Μικρής έκτασης υλικές καταστροφές, που δεν παρεμποδίζουν τη λειτουργία του.

25 Ιουλίου: Εκρηξη εμπρηστικού μηχανισμού (γκαζάκια) στην Κατάληψη ΥΦΑΝΕΤ, στη Θεσσαλονίκη (5 π.μ.). Σβήσιμο της φωτιάς από τους κατοίκους, με τη βοήθεια γειτόνων.

1 Αυγούστου: Επιδρομή 2 κρανοφόρων που επέβαιναν σε μοτοσικλέτα στην κατάληψη του κτήματος Πραπόπουλου, στο Χαλάνδρι. Απόπειρα διάρρηξης και σοβαρός τραυματισμός με λοστούς στο κεφάλι ενός άστεγου μετανάστη που βρισκόταν συμπτωματικά εκεί. Οι δράστες φεύγουν εγκαταλείποντας ένα στουπί με βενζίνη.

4 Αυγούστου: Νέα νυχτερινή επίθεση «αγνώστων» στην συμπρωτεύουσα στο βαγόνι του Radio Revolt, στο χώρο του ΑΠΘ, και πυρπόλησή του.

26 Αυγούστου: Επίθεση «αγνώστων» με κροτίδες στο υπόγειο τζαμί της οδού Αριστομένους, στον Αγιο Παντελεήμονα, ενώ πολλοί μουσουλμάνοι μετανάστες βρίσκονταν μέσα για το ραμαζάνι (8.30 μ.μ.).

13 Σεπτεμβρίου: Επιδρομή καμιας εικοσαριάς κρανοφόρων ακροδεξιών με παλούκια στην κατάληψη Rosa Nera, στα Χανιά, τη στιγμή που σε άλλο σημείο της πόλης πραγματοποιείται το ετήσιο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ.

«Στην είσοδο χτύπησαν μια μητέρα, το μαθητή γιο της, ένα φίλο του και ένα μετανάστη. Φεύγοντας χτύπησαν έναν ηλικιωμένο και το γιο του, που φιλοξενούνται στην κατάληψη κι εκείνη την ώρα επέστρεφαν σ' αυτήν» (από την ανακοίνωση της Rosa Nera).

1 Οκτωβρίου: Πυρπόληση του κεντρικού προεκλογικού περιπτέρου του αριστερού σχηματισμού ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μπροστά από την Εθνική Βιβλιοθήκη (1.40 π.μ.). Οι δράστες άφησαν ως «επισκεπτήριο» φέιγ βολάν της «Χρυσής Αυγής». Περίπτερα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν επίσης καταστραφεί στα Χανιά (17.9), τη Ν. Ιωνία και το Παγκράτι.

1 Οκτωβρίου: Επίθεση χρυσαυγιτών κατά της τραγουδίστριας Σοφίας Παπάζογλου με καυστικό σπρέι στο πρόσωπο έξω από το μετρό της Κατεχάκη, όταν αρνήθηκε να πάρει το προεκλογικό υλικό που μοίραζαν. Μεταφορά της κοπέλας στο νοσοκομείο με εγκαύματα. Η ναζιστική οργάνωση «διαψεύδει» το συμβάν.

29 Οκτωβρίου: Επίθεση «αγνώστων» στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο του Παλιού Κυλικείου, στη Ρόδο (ξημερώματα). Υλικές φθορές.

30 Οκτωβρίου: Επίθεση χρυσαυγιτών στον ηθοποιό Πάνο Μουζουράκη με δακρυγόνο σπρέι έξω απ' το κλαμπ όπου εργάζεται, ως «τιμωρία» για κάποιο «αντεθνικό» βίντεό του. Η «Χρυσή Αυγή» αρνείται την πατρότητα της επίθεσης, με το επιχείρημα «δεν είμαστε οργάνωση, άρα δεν έχουμε μέλη»!

2 Νοεμβρίου: Επίθεση με μολότοφ (4.30 π.μ.) στην κατάληψη στέγης της Λέλας Καραγιάννη 37, λίγες ώρες πριν από την αντιρατσιστική συναυλία στον Αγ. Παντελεήμονα.

3 Νοεμβρίου: Επίθεση τα ξημερώματα με μολότοφ στην κατάληψη στέγης Βίλα Αμαλίας. Οπως επισημαίνουν οι καταληψίες, «το δελτίο που δίνει η διεύθυνση ασφαλείας και αναπαράγουν οι δημοσιογράφοι κάνει λόγο για πέντε δράστες. Κάτι θα ξέρουν...».

8 Νοεμβρίου: Επίθεση 15 ατόμων στο Μεσολόγγι με λοστούς και καδρόνια εναντίον 4 μεταναστών, σοβαρός τραυματισμός και μεταφορά τους στο νοσοκομείο για περίθαλψη.

15 Νοεμβρίου: Απρόκλητη νυχτερινή επίθεση και ξυλοδαρμός δύο πολιτών σε δρόμο των Χανίων από ομάδα 10 ακροδεξιών, που τους αποκαλούν «αναρχικούς» και «κουμμούνια».

22 Νοεμβρίου: Δημόσιος ξυλοδαρμός δύο παιδιών αραβικής καταγωγής σε κεντρική πλατεία του Αργους από ομάδα νεαρών Ελλήνων, που τα καλούσε «να φύγουν από την Ελλάδα».

23 Νοεμβρίου: Βραδινή ρατσιστική επιδρομή 40 κουκουλοφόρων ακροδεξιών με σιδερολοστούς, μολότοφ και μαχαίρια εναντίον καταστημάτων Αράβων στο Ν. Κόσμο. Υλικές καταστροφές, αρπαγή των ταμείων και σοβαρός τραυματισμός τριών μεταναστών.

24 Νοεμβρίου: Εκρηξη ισχυρής βόμβας στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Buena Ventura της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης Θεσσαλονίκης (3.55 π.μ.).

Το ρεπορτάζ της «Ε» καταγράφει «θραύσματα σφηνωμένα σε τοίχους και αυτοκίνητα, σπασμένα τζάμια πολυκατοικιών σε ακτίνα 15 μέτρων και μια γειτονιά τρομοκρατημένη». Ο εκρηκτικός μηχανισμός ήταν παρόμοιος με αυτόν που χρησιμοποιήθηκε τον Ιούλιο κατά της «Σφεντόνας».

8 Δεκεμβρίου: Επίθεση ομάδας ακροδεξιών σε μετανάστες σε κεντρική πλατεία των Χανίων, με αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό ενός Παλαιστίνιου κι ενός Μαροκινού.

11 Δεκεμβρίου: Επίθεση χρυσαυγιτών με σιδηρογροθιές σε δύο νέους στο Σύνταγμα και τραυματισμός τους επειδή είχαν «αναρχίζουσα» εμφάνιση. Σύμφωνα με το επίσημο site της, η ναζιστική οργάνωση πραγματοποιούσε εκείνη την ώρα «πολιτική δράση» στην περιοχή του Συντάγματος.

15 Δεκεμβρίου: Μεσονύκτια επίθεση με 2 μολότοφ από ισάριθμους επιβάτες μοτοσικλέτας σε σπίτι στο Γαλατά Χανίων, όπου μένει ο πατέρας ενός από τα δύο θύματα της φασιστικής επίθεσης της 15ης Νοεμβρίου. Γι' αυτή την τελευταία, σύμφωνα με τον τοπικό τύπο, συνελήφθη 20χρονος, ο οποίος... αφέθηκε ελεύθερος λόγω παρέλευσης του αυτόφωρου. Από την επίθεση στο σπίτι προκλήθηκαν υλικές ζημιές και κινδύνευσαν 5 άτομα, ανάμεσά τους ένα μικρό παιδί, που βρισκόταν μέσα.

16 Δεκεμβρίου: Εμπρηστική επίθεση στο Κοινωνικό Στέκι - Στέκι Μεταναστών στα Χανιά (7 π.μ.), μια μέρα πριν από το προγραμματισμένο συλλαλητήριο για τις πρόσφατες φασιστικές επιθέσεις στην πόλη (περίπου 15-20 μέσα σ' ένα δεκαήμερο, σύμφωνα με τους εκπροσώπους του Στεκιού). Οι δράστες προκάλεσαν υλικές ζημιές κι «υπέγραψαν» στον τοίχο με σβάστικες.

18 Δεκεμβρίου: Επιδρομή κρανοφόρων ακροδεξιών στο Στέκι της Ανοιχτής Συνέλευσης Δυτικών Συνοικιών, στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης. Υλικές ζημιές και δύο τραυματίες.

18 Δκεμβρίου: Εκρηξη εμπρηστικού μηχανισμού (γκαζάκια) στην κατάληψη του Βοτανικού Κήπου, στην Πετρούπολη. Οι δράστες άφησαν πίσω τους προκήρυξη, διακηρύσσοντας ότι «τρίβουν τα αρχίδια τους στα καλοακονισμένα σπαθιά τους» (!) και περιγράφοντας το χτύπημα σαν απάντηση προς τις «επιθέσεις των αναρχοάπλυτων στα όργανα της τάξης και τα αστυνομικά τμήματα», την πυρπόληση «ελληνικών συμβόλων» και «ανθελληνικές κινήσεις» γενικώς. Η προκήρυξη κλείνει με προειδοποιήσεις με το σύνθημα «Σάλτο στο Ρεσάλτο».

23 Δεκεμβρίου: Εμπρηστική επίθεση «αγνώστων» στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο «Αγρός», στο Ιλιον (11.45 μ.μ.). Ως εμπρηστικό υλικό χρησιμοποιήθηκε μπιτόνι με εύλεκτο υγρό, με αποτέλεσμα υλικές ζημιές.

27 Δεκεμβρίου: Ρατσιστική επίθεση «ομάδας κρούσης» με ρόπαλα του μπέιζμπολ και σιδηρογροθιές εναντίον παρέας μεταναστών σε μπαρ των Χανίων, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό τριών νεαρών και μιας κοπέλας.

Η εγκυρότητα του Indymedia

ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ / ios@enet.gr Ο «ΙΟΣ» ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ: http://www.iospress.gr.

Μια από τις πιο χρήσιμες πηγές για την κατάρτιση του χρονολογίου της «μαύρης βίας», μαζί με το ηλεκτρονικό αρχείο της «Ε», υπήρξε ο δικτυακός τόπος εναλλακτικής πληροφόρησης Athens Indymedia.

Αγρίως συκοφαντημένο από τους διώκτες του, που έχουν φτάσει μέχρι τη δικαστική δίωξη των πρυτανικών αρχών του ΕΜΠ για την παροχή πανεπιστημιακού ασύλου στο σέρβερ του, το Indymedia αποτελεί όχι μόνο έναν «χώρο πολιτικής και κοινωνικής έκφρασης» (με απόψεις που μπορεί να ενοχλούν πολλούς) αλλά και μια από τις πιο αξιόπιστες πηγές ενημέρωσης που λειτουργούν στον ελληνόφωνο κόσμο για μια σειρά ζητήματα.

Οσον αφορά ιδίως τα τεκταινόμενα σε συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις του ευρύτερου αριστερού κι αντιεξουσιαστικού χώρου, για τα οποία το αστυνομικό δελτίο καναλιών και (πολλών) εφημερίδων έχει την τάση να ταυτίζεται με την εκάστοτε επίσημη εκδοχή της ΕΛ.ΑΣ., οι αναρτήσεις του Indymedia όχι μόνο συνιστούν έναν πολύτιμο πόλο εναλλακτικής ειδησεογραφίας αλλά κατά κανόνα αποδεικνύονται απείρως πιο ακριβείς από τα «έγκυρα» ΜΜΕ. Παρ' όλο που η ανωνυμογραφία των ερασιτεχνών «ρεπόρτερ» εμπεριέχει συχνά κάποιο ποσοστό ανακριβειών, υπερβολών ή παρεξηγήσεων, η τελική εικόνα που προκύπτει απ' την ανταλλαγή και διασταύρωση των μηνυμάτων είναι συνήθως πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα απ' ό,τι οι «πληροφορίες» που διασπείρουν μέσω των καναλιών τα παπαγαλάκια της ΓΑΔΑ.

Γνωστότερο παράδειγμα, η έγκαιρη και ακριβής πληροφόρηση που παρείχε το Indymedia για τις συνθήκες της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, όταν τα λαγωνικά της κατεστημένης δημοσιογραφίας παραπληροφορούσαν περί «αυτοάμυνας» των αστυνομικών απέναντι σε μαζική επίθεση με πέτρες και μολότοφ. Το ίδιο ισχύει και για την ακροδεξιά ή διάχυτη ρατσιστική βία, που οι αστυνομικές πηγές αποσιωπούν.

Μικρό αλλά αποκαλυπτικό παράδειγμα: Το βράδυ της 23ης Νοεμβρίου, 40 περίπου κουκουλοφόροι και ροπαλοφόροι ακροδεξιοί επέδραμαν σε μαγαζιά αράβων μεταναστών στο Νέο Κόσμο, προκαλώντας καταστροφές, ληστεύοντας τα ταμεία και στέλνοντας τρεις ανθρώπους στο νοσοκομείο. Η ΕΛ.ΑΣ. συνέλαβε 2 νεαρούς Ελληνες που τα θύματα υπέδειξαν ως μέλη της επιτιθέμενης ομάδας, αλλά και τους 6 μετανάστες που τους είχαν εγκλωβίσει σε γειτονική οικοδομή. Σοκαρισμένοι, οι κάτοικοι πραγματοποίησαν πορεία μέχρι την Ασφάλεια, ζητώντας την άρση της «παρεξήγησης» και την απόλυση των δικών τους. Η ΕΛ.ΑΣ., απεναντίας, έσπευσε ν' αποδώσει την επίθεση σε «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» μεταξύ «αλλοδαπών που έχουν διαφορές μεταξύ τους».

Τα μόνα μέσα ενημέρωσης που μετέδωσαν εκείνο το βράδυ αναλυτικά τη σωστή είδηση ήταν ο ραδιοσταθμός «105,5 Στο Κόκκινο» του ΣΥΡΙΖΑ και το Athens Indymedia. Ολα τα ειδησεογραφικά πόρταλ, με εξαίρεση την ηλεκτρονική έκδοση της «Ε», αναπαρήγαγαν αντίθετα πιστά την αστυνομική εκδοχή: «Επεισόδια και συμπλοκές μεταξύ αλλοδαπών στο Ν. Κόσμο», (in.gr, kathimerini.gr, tanea.gr, tovima.gr), «Επεισόδιο στο Νέο Κόσμο μεταξύ Αράβων με δυο τραυματίες» (troktiko), «σύμφωνα με πληροφορίες τα άτομα που τραυμάτισαν τους αλλοδαπούς είναι επίσης αλλοδαποί και η συμπλοκή σημειώθηκε για διαφορές που σχετίζονται με το εμπόριο στην περιοχή» (ethnos.gr).

Αν για ένα τέτοιο συμβάν, στο κέντρο σχεδόν της Αθήνας και με τόσους αυτόπτες μάρτυρες, η συμβολή του Indymedia στην ενημέρωση του κοινού είναι σημαντική, αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο για τα «ελάσσονα» εκείνα περιστατικά καθημερινής βίας, όπως το παρακάτω (4.7.09), που μόνο η ευασθητοποίηση κάποιου τυχαίου παρατηρητή μπορεί να καταγράψει:

«Ρατσιστική - δολοφονική επίθεση δέχτηκαν αργά χθες το βράδυ κοντά στον Ευαγγελισμό 2 μετανάστες από μια ομάδα 6-7 ξυρισμένων φασιστών. Οι φασίστες έφυγαν καθώς βγήκε κόσμος στα μπαλκόνια και κοίταζε αλλά κανένας δεν μίλησε, απλώς κοιτάγανε όπως κι εγώ. Δεν έκανα απολύτως τίποτα για να αποτρέψω την επίθεση ή να την σταματήσω, επειδή ήταν 6-7 γυμναστηριακοί τύποι και εγώ ένας, με την κοπέλα μου μάλιστα. Αυτές οι επιθέσεις δεν μπορούν να μείνουν έτσι. Πιστεύω ότι κάποτε πρέπει να γίνει μια συζήτηση πάνω στο θέμα αυτό και πώς πρέπει να αντιδράσουμε, για να μη βρεθεί κανένας σύντροφος στη δύσκολη αυτή θέση απλώς να παρατηρεί».

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=117290

κείμενο για τη 2η επίθεση που δέχτηκε ο σταθμός

Τα ξημερώματα τις 4ης Αυγούστου σε απόσταση μόλις 15 ημερών απ την πρώτη αποτυχημένη εμπρηστική επίθεση που δεχτήκαμε στο κατειλημμένο βαγόνι που στεγάζεται το radio revolt ακολούθησε δεύτερη εμπρηστική επίθεση. Οι δράστες καταφέρνοντας να σπάσουν ένα μικρό τζάμι έριξαν εύφλεκτο υλικό στο εσωτερικό και προκάλεσαν πυρκαγιά η οποία είχε σαν αποτέλεσμα περιορισμένης έκτασης υλικές ζημιές στο σαλόνι του σταθμού.

Όπως όλοι οι σύντροφοι πρόσεξαν και προς μεγάλη απογοήτευση των δραστών το radio revolt δεν σταμάτησε στιγμή να εκπέμπει.

Η δεύτερη αυτή επίθεση ούτε μας τρομάζει, ούτε μας ανησυχεί, ούτε μας εκπλήσσει. Η αναμενόμενη από καιρό επίθεση ενάντια σε ελεύθερα αναρχικά- αντιεξουσιαστικά εγχειρήματα κορυφώνεται αυτές τις μέρες καθώς επιθέσεις έχουν προηγηθεί τόσο στην κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ όσο και στην κατάληψη του κτήματος Πραποπούλου και της Βίλλα Αμαλίας στην Αθήνα.

Και λέμε δεν μας τρομάζει γιατί απ τη στιγμή που δε φοβόμαστε τα όπλα και τα δακρυγόνα της αστυνομίας φυσικά και δεν θα φοβηθούμε γελοίες επιθέσεις σε αφύλαχτους στόχους.

Και λέμε δεν μας ανησυχεί γιατί το radio revolt ό,τι κι αν γίνει θα συνεχίσει να εκπέμπει μυνήματα και φωνές ενάντια σε κράτος και αφεντικά, σε φασίστες και παρακρατικούς.

Και λέμε δε μας εκπλήσσει γιατί είναι δεδομένο πως με το κράτος και το κεφάλαιο έχουμε πόλεμο. Είτε είναι οι πρυτανικές αρχές που απ την πρωτη μέρα λειτουργίας του σταθμού προσπαθούν να το καταστείλλουν, είτε είναι τα μπατσοχρυσαυγίτικα χέρια που βάλαν τη χθεσινή φωτιά.

Να είναι σίγουροι όλοι πως το σύγχρονο αναρχικό - επαναστατικό κίνημα στο οποίο ανήκει το Radio Revolt ως ένας μικρός λίθος, θα οδηγήσει πολύ σύντομα τους δράστες στα σκουπίδια της ιστορίας. Εννοείτε πως πολύ σύντομα θα τους βρούμε.

Ας το πάρουν χαμπάρι: ΤΟ RADIO REVOLT ΔΕΝ ΤΟ ΒΟΥΛΩΝΕΙ!

ΟΠΛΙΣΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΣΟΥ!

Θεσσαλονίκη 5-8-2009

Radio Revolt



Υ.Γ. Η αλληλεγγύη μας σε όλα τα εγχειρήματα που δέχονται επιθέσεις είναι δεδομένη

ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ-ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ

κείμενο για την 1η επίθεση που δέχτηκε ο σταθμός

    Τα ξημερώματα της 21ης Ιουλίου ο κατειλημμένος χώρος που στεγάζεται το Radio Revolt, το βαγόνι του ΟΣΕ στο κέντρο της Πανεπιστημιούπολης του ΑΠΘ, δέχτηκε επίθεση από αγνώστους με 3 βόμβες μολότωφ. Αφού οι "άγνωστοι" δράστες επιχείρησαν να επιτεθούν στο στούντιο, χωρίς όμως επιτυχία, κατέληξαν να βομβαρδίσουν με τις μολότωφ τη χέστρα του ραδιοφώνου, στην οποία και περιορίστηκε το σύνολο των ζημιών. Ο σταθμός σταμάτησε να εκπέμπει μόνο για 3 ώρες μέχρις ότου να αποκατασταθεί το ρεύμα, που διακόψαμε για λόγους ασφαλείας.

    Η επίθεση στο Radio Revolt ήταν μια ακόμα ατυχής προσπάθεια απ'τη μεριά κράτους και παρακράτους που έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά επιθέσεων το τελευταίο εξάμηνο μετά τα γεγονότα του Δεκέμβρη, που ανακοινώνει η πολιτική-οικονομική εξουσία και διεκπεραιώνουν μπάτσοι και κάθε λογής φασισταριά. Στόχος, κάθε ελεύθερη φωνή, κάθε φωνή και πράξη διαμαρτυρίας και αντίστασης. Στόχος τους, η σταδιακή συντηριτικοποίηση και φασιστοποίηση ευρύτερων κοινωνικών κομματιών, η ανάπτυξη ξενοφοβικών συνδρόμων και τελικά η επικράτηση του τρόμου. Η αστυνομία παρουσιάζεται ως νέος μεσίας, και το δόγμα της τάξης και της ασφάλειας παρουσιάζεται ως πιο αναγκαίο από ποτε.

    Ας τους αφήσουμε όμως να ζουν στον κόσμο τους, καθώς μέρα με τη μέρα η πολυμέτωπη και πολύπλευρη αντίσταση δυναμώνει, και χιλιάδες άνθρωποι πλέον παίρνουν τη ζωή τους στα χέρια τους. Οι δυναμικές κινητοποιήσεις και η πληθώρα των εκδηλώσεων αποδείκνυει πως κάθε απειλή απλά δυναμώνει τα κοινωνικά εγχειρήματα.

Το Radio Revolt σε πείσμα όλων αυτών που προστέθηκαν στον κρατικό κορμό καταστολής, εκπέμπει και θα συνεχίσει να εκπέμπει.



Ενάντια στην καθεστωτική ενημέρωση



ΟΠΛΙΣΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΣΟΥ!
Radio Revolt

22/01/09

ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΥΤΑΝΗ...

ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΥΤΑΝΗ...



Σαν συνέλευση του radio revolt απευθυνθήκαμε επανειλλημένα σε υπευθύνους διαχείρισης δικτύου στα πανεπιστήμια ζητώντας το πιο απλό πράγμα, τη παροχή internet στο radio revolt όπως είναι αυτονόητο σε όλους τους χώρους του πανεπιστημίου. Όλο αυτό το διάστημα άλλωστε μας έχουν σαμποτάρει με διαφόρους τρόπους όπως διακοπή ρεύματος και internet. Έτσι και σήμερα όταν ξαναπήγαμε στους υπευθύνους αντί για τεχνικούς βρήκαμε σεκιουριτάδες οι οποίοι απ’την αρχή μας απώθησαν. Σαν άμεση απάντηση ήταν να σπαστούν οι υπολογιστές των άμεσα προϊστάμενων κι όχι η καταστροφή όλου του δικτύου, κάτι που είναι ανέφικτο. Όλο αυτό έχει να κάνει με την εμπάθεια του πρύτανη Μάνθου που απ’ τη πρώτη στιγμή στάθηκε εναντίον του radio revolt και του ευρύτερου αναρχικού αντιεξουσιαστικού χώρου λέγοντας χαρακτηριστικά ότι δεν έχει πρόβλημα να φέρει και τα ματ.Η στάση του Μάνθου εντάσσεται στην ευρύτερη επίθεση που δέχονται οι κατειλημμένοι χώροι και κάθε ριζοσπαστικό εγχείρημα το τελευταίο καιρό.

ΔΕ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΜΑΣΤΕ

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΤΕΙΛΛΗΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

Κείμενο της κατάληψης

Στις 26 Γενάρη καταλάβαμε το εδώ και μήνες παρατημένο βαγόνι του ΟΣΕ με σκοπό τη δημιουργία διαδικτυακού ραδιοφωνικού σταθμού.

Η Σύγκλητος αποφάσισε να απομακρύνει το βαγόνι εφόσον δεν λειτουργεί.

Προφανώς τον ανδριάντα της ηθικής πρύτανη του Α.Π.Θ. Αναστάσιο Μάνθο δεν τον πειράζει ένα άδειο, εγκαταλελειμμένο βαγόνι μιας κρατικής, κερδοσκοπικής εταιρείας μέσα στο πανεπιστήμιο, αλλά η παρουσία του αναρχικού χώρου, που μάλλον κάτι έχει να πει.

Όπως δεν τον πειράζουν τα χιλιάδες χαμένα λίτρα πετρελαίου που ζεσταίνουν τις τσέπες της συγκλήτου.

Όπως δεν τον πειράζει που το άσυλο προασπίζεται από σεκιουριτάδες, τους διακηρυχτές της ελευθερίας ή αλλιώς τους παρακρατικούς και κορκονέους του πανεπιστημίου.

Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος τόλμησε να μιλήσει για ηθική προπηλακίζοντας ο ίδιος τον εαυτό του.

Λοιπόν, με λίγα λόγια, ο Υπουργός Δημοσίας Τάξης του Α.Π.Θ. Αναστάσιος Μάνθος, ο άνθρωπος που ευθύνεται για 4 συλλήψεις στο χώρο του ασύλου, δε χαίρει εκτίμησης.

Ξεκινάμε ένα νέο εγχείρημα και δεν κάνουμε κανένα βήμα πίσω.

Ο σταθμός θα ξεκινήσει να λειτουργεί στο βαγόνι ή στην πρυτανεία. Διαλέξτε.

Radio Revolt

"Το Μακεδονικό" ζήτημα

    Η ιστορία του Μακεδονικού

    Το «μακεδονικό» είναι ένα ζήτημα άμεσα συνδεδεμένο με τον βουλγαρικό αγώνα ανεξαρτησίας που ξεκίνησε το 1893, ένα κίνημα έντονα αντισερβικό. Ο όρος «μακεδόνες» χρησιμοποιήθηκε πρώτα από τους Βούλγαρους και αργότερα και από τους Έλληνες κατά τη διάρκεια του εθνικο-απελευθερωτικού, Μακεδονικού αγώνα ανεξαρτησίας από του Οθωμανούς στην προσπάθεια να πείσουν τους σλαβόφωνους πληθυσμούς (μακεδόνες) της περιοχής να ενταχθούν με τον έναν ή τον άλλο στρατό. Εκείνη την περίοδο γίνεται για πρώτη φορά η αναφορά για υποτιθέμενη σχέση των σλαβόφωνων μακεδόνων με τους αρχαίους μακεδόνες, αγαπημένο κομμάτι της ελληνικής προπαγάνδας που πιστοποιείται από σλαβόγλωσσα έντυπα που μοίραζαν οι μακεδονομάχοι στον τοπικό πληθυσμό όπως «η Διακήρυξη του Ελληνομακεδονικού Συλλόγου της Αθήνας για τους αδελφούς μας Μακεδόνες» (1905), οι υποτιθέμενες «προφητείες του Μεγαλέξανδρου» (1907), αλλά και η αναγόρευση της σλαβομακεδονικής σε μετεξέλιξη της «ομηρικής» γλώσσας των αρχαίων μακεδόνων από λογίους της εποχής. Εξίσου παλιά είναι και η οικειοποίηση αυτής της επιχειρηματολογίας από τους ίδιους τους σλαβόφωνους Μακεδόνες , είτε αυτοί εντάσσονταν με τον ελληνικό εθνικισμό, είτε όχι. Αυτό φυσικά λειτούργησε ως μπούμερανγκ για το ελληνικό κράτος βοηθώντας την Π.Γ.Δ.Μ στις μέρες μας να κατασκευάσει με τη σειρά της τη δική της εθνική ταυτότητα- ιστορία.

    Το 1913 η περιοχή με τους «απάτριδες» σλαβόφωνους πέρασε υπό τον έλεγχο της Σερβίας με την ονομασία «Νότιος Σερβία», ενώ την περίοδο 1929-1941 χαρακτηρίστηκε ως «Βαρντάρσκα Μπανόβινα». Τα σύνορά της ορίστηκαν λίγο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο , όταν η Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία του Τίτο δημιούργησε την Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας (με τη συναίνεση του Στάλιν) και αναγνώρισε τους Σλαβομακεδόνες ως ξεχωριστό συστατικό έθνος εντός της Γιουγκοσλαβίας.

     Σταθμό στην ιστορία του «μακεδονικού» αποτέλεσε το συμφωνητικό που υπέγραψαν στις 12 Ιουλίου του 1943 τα κομμουνιστικά κόμματα Ελλάδας Βουλγαρίας, το οποίο έκανε λόγο για εγκαθίδρυση στη Βαλκανική Ένωσης Σοβιετικών Δημοκρατιών που θα περιλάμβανε την Ελλάδα , την Μακεδονία και την Σερβία. Σε αυτό το συμφωνητικό η Μακεδονία περιγραφόταν ως χώρα « Ελληνική, Σερβική και Βουλγαρική». Με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας η « Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας» έγινε «Δημοκρατία της Μακεδονίας», δηλαδή το κράτος της Π.Γ.Δ.Μ.   

    Αυτή η ονομασία γέννησε την πολιτική και διπλωματική διαμάχη με το ελληνικό κράτος, με επίκεντρο το συνταγματικό τους όνομα, αλλά και την «μακεδονική εθνική μειονότητα» την οποία υποστηρίζει ότι υπάρχει στον ελλαδικό χώρο και την εκπροσωπεί το κόμμα του «Ουράνιου Τόξου» στη Φλώρινα. Όλα τα παραπάνω πολιτικά παιχνίδια (1893 και μετά) όχι μόνο δεν άφησαν περιθώρια στους ντόπιους πληθυσμούς (σλαβόφωνους, ελληνικούς, βουλγαρικούς) να εκφραστούν ,αλλά τους μπέρδεψαν με τα λεγόμενά τους σπέρνοντας από πάνω διχόνοια και διχασμό ανάμεσά τους. Οι ντόπιοι πληθυσμοί που για αιώνες (από την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία έως και την πτώση της Οθωμανικής) έζησαν μαζί, αν όχι απαραίτητα ενωμένοι, ήταν τα θύματα της δημιουργίας των εθνών κρατών αφού όσοι δεν συμμετείχαν στον αγώνα τοποθετήθηκαν από τη μια ή την άλλη πλευρά συνόρων και αρκετοί από αυτούς που συμμετείχαν απλά για την απελευθέρωσή τους ,αδιαφορώντας ίσως για την εθνικότητά τους, αναγκάστηκαν στη συνέχεια να διαλέξουν «με ποιους θα παν και ποιους θ’αφήσουν».

    Οι Σκοπιανοί δεν δέχονται όλοι τον όρο «μακεδόνες», υπάρχουν αυτοί που δηλώνουν Αλβανοί και αυτοί που δηλώνουν Βούλγαροι. Οι σλαβόφωνοι της Φλώρινας στις μέρες μας είναι και αυτοί διχασμένοι όσον αφορά το πού ανήκουν. Υπάρχουν οι υποστηρικτές του Ουράνιου Τόξου που μιλάν για εθνική μειονότητα «μακεδόνων», αλλά υπάρχουν και αυτοί (μάλλον πλειοψηφία) που υποστηρίζουν μια πιο τοπικιστική άποψη που τους θέλει Φλωρινιώτες αδιαφορώντας να δώσουν περαιτέρω εξηγήσεις περί εθνικότητας. Το σίγουρο είναι ότι αποτελούν γλωσσική μειονότητα σλαβικής διαλέκτου της βορειοδυτικής Μακεδονίας και της νότιας π.Γ.Δ.Μ, η οποία στο παρελθόν αντιμετώπισε την εθνική ξεφτίλα του ελληνικού κράτους και των μηχανισμών ελέγχου και επιτήρησής του (εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε τους εξόριστους σλαβόφωνους αντάρτες που εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα με τη λήξη του εμφυλίου αφού χαρακτηρίστηκαν προδότες , στους οποίους ακόμα απαγορεύεται η είσοδος στην Ελλάδα).

    Στο «μακεδονικό» παιχνίδι των ημερών μας δοκιμάζονται 2ο κρατικοί μηχανισμοί και τα πολιτικά συμφέροντα (οικονομικά, γεωστρατηγικά) συμμαχιών και υπερδυνάμεων. «Τεστάρεται» η ελληνική εθνική γνώμη που με τόσο κόπο διαμόρφωσαν οι εκπρόσωποι και οργανικοί διανοούμενοι της μετεμφυλιακής και χουντικής εθνικοφροσύνης, αλλά και το πολιτικό κατεστημένο της γείτονας, γέννημα θρέμμα της Αμερικάνικης πολιτικής σχολής.

Υ.Γ: Το κείμενο αυτο αποτελεί προσπάθεια περίληψης της εκπομπής  που πραγματοποιήθηκε  τον Νοέμβρη του 2009.

Φιλοσοφικές σχολές της ελληνιστικής περιόδου και οι ιδέες της ισότητας και του διεθνισμού……

Κατά τη διάρκεια της ελληνιστικής εποχής (322 π.Χ- 43 π.Χ) , όπου η έννοια της αυτοκρατορίας είχε υπερνικήσει αυτήν της πολιτείας, γεννήθηκαν τρεις φιλοσοφικές σχολές οι οποίες διέφεραν ριζικά από τις προηγούμενες. Σχολές οι οποίες για πρώτη φορά ερχόταν σε ρήξη με την καθεστωτική εξουσία και τον τρόπο ζωής των ανθρώπων .Αντικοινωνικές , διεθνιστικές και ηδονιστικές τάσεις χαρακτήρισαν τις σχολές των Κυνικών, Επικούρων και Στωικών οι οποίες πρότειναν μια διαφορετική ζωή βασισμένη στο άτομο και την ευτυχία του μέσα από την ισότητα των ανθρώπων. Όλοι ήταν ίσοι «είτε ήταν έλληνες είτε ρωμαίοι, σκλάβοι ή ευγενείς», πολίτες του κόσμου (κοσμό-πολη) και όχι μιας πόλης ή μιας κοινότητας.

Ο Κυνισμός αποτελούσε την πρώτη και ίσως πιο ριζοσπαστική σχολή με βασικότερο εκφραστή της τον Διογένη της Σινώπης (πέθανε γύρω στα 324 π.Χ). Ο ριζοσπαστισμός των κυνικών είχε να κάνει κυρίως με την απομάκρυνση τους από την πολιτική ζωή, και την αντίληψη ότι κάθε μορφή κοινωνικής και πολιτικής εξουσίας είναι συμβατική και περιττή. Η ζωή τους ήταν ιδιαίτερα αντισυμβατική , μη χάνοντας ευκαιρία να περιφρονήσουν τις αξίες και τις ανέσεις αυτού (εκείνου)του πολιτισμού.

Η σχολή των Επικούρων ιδρύθηκε από τον φιλόσοφο Επίκουρο (341-270 π.Χ) και υποστήριζε μια ηδονιστική ηθική βασισμένη στην προσπάθεια των ανθρώπων να αυξάνουν την απόλαυση μειώνοντας έτσι τον πόνο. Επισήμαναν ωστόσο ότι οι άνθρωποι πρέπει να ζουν τη ζωή τους με ισορροπημένο και αρμονικό τρόπο χωρίς υπερβολές. Η συμμετοχή στην πολιτική θεωρούνταν πρακτική που υπερέβαινε το μέτρο και γι’ αυτό έπρεπε να αποφεύγεται με κάθε τρόπο.

Τέλος η σχολή των Στωικών ήταν η μόνη που διατηρούσε μια πιο θετική στάση απέναντι στον δημόσιο βίο. Ο ιδρυτής της , φιλόσοφος Ζήνωνας (335-263 π.Χ) στήριξε την φιλοσοφία του στις έννοιες του λόγου (λογική) και της φύσης (νόμοι της φύσης και όχι των ανθρώπων). Στη φύση υπάρχει μια λογική την οποία βρίσκουμε και στους ανθρώπους, αυτή η λογική διέπει τους φυσικούς νόμους που δεν είναι τίποτε άλλο από τις ηθικές υποχρεώσεις που αναλαμβάνουμε έναντι των άλλων. Οι φυσικοί νόμοι (η μόνη εξουσία) ισχύουν για όλους καθώς δεν είναι κατασκευασμένοι από τον άνθρωπο και τα συμφέροντά του.

Αφιέρωμα: Κιλιλέρ 1910 (30.1.2010)

    Η εξέγερση του Κιλελέρ είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον αγώνα του Μαρίνου Αντύπα , ο οποίος δολοφονήθηκε από τους Τσιφλικάδες της Θεσσαλίας το 1907. Τα γεγονότα αυτά αποτελούν ίσως την πιο σημαντική εξέγερση στον ελλαδικό χώρο από την εποχή της δημιουργίας του ελληνικού κράτους και ιδιαίτερα μετά και την ενσωμάτωση της Θεσσαλίας σε αυτό το 1881. Χαρακτηριστική είναι η αποφασιστικότητα των αγροτών της εποχής για απόκτηση όσων τους ανήκαν.

    Ενα ξέσπασμά που οφείλει πολλά  στη βοήθεια των συνδικάτων και των σωματείων τα οποία ανθούν στις αρχές του 20ου αιώνα σε Πελοπόννησο και Θεσσαλία και που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαμόρφωση και τη οργάνωση των τρόπων αντίστασης. Θα πρέπει επίσης να αναφέρουμε ότι οι επαναστατικές ιδέες (για την εποχή σοσιαλιστικές, κομμουνιστικές και αναρχικές) κυριαρχούν μέσα στα συνδικάτα και επηρεάζουν άμεσα όλους τους εμπλεκόμενους οι οποίοι φαίνεται να υιοθετούν κομμάτια και από τις τρείς ιδεολογίες , θεωρίες και πρακτικές δίχως πολλές φορές να γίνεται ξεκάθαρο για τον αν τελικά είναι αναρχικοί, σοσιαλιστές ή κομμουνιστές.

Λίγα λόγια για τον Μαρίνο Αντύπα….

    Τη μορφή του Μαρίνου Αντύπα την γέννησε η ριζοσπαστική, επαναστατική παράδοση της Κεφαλονιάς καθώς επίσης ο ιδρώτας και το αίμα των αγροτών στα λασποχώραφα της Θεσσαλίας.

Ο Μαρίνος είδε το φως το 1872 στο χωριό Φερεντινάτα της Πυλάρου στην Κεφαλονιά. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Σπύρου Αντύπα και της Αγγελίνας Κλαδά από το Αργοστόλι και είχε δυο μικρότερα αδέλφια. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και συμμετείχε ως εθελοντής στην Κρητική επανάσταση το 1897 όπου και τραυματίστηκε. Η έντονη κριτική που άσκησε στο παλάτι για την έκβαση του πολέμου και οι φλογεροί του λόγοι τον έφεραν σε σύγκρουση με το καθεστώς. Γιʼαυτό διώκεται και φυλακίζεται για ένα χρόνο στις φυλακές της Αίγινας κάτω από βασανιστικές συνθήκες. Η υπ΄αριθ. 4176 διαταγή του Υπουργείου Δικαιοσύνης δίνει αυστηρή εντολή: Να μπει ο Αντύπας στην απομόνωση και να μην συνδιαλέγεται κανένας μαζί του. Σε περίπτωση μη συμμορφώσεώς του προς τα παραπάνω να τον δέσουν μέσα στο κελί και να τον θέσουν “υπό άναλον δίαιτα”. Μετά την αποφυλάκισή του, το 1900 επέστρεψε στην Κεφαλονιά. Άρχισε να εκδίδει την εφημερίδα “Ανάσταση” αλλά σύντομα αναγκάστηκε να την κλείσει. Εκείνη την εποχή βοηθούσε τον πατέρα του, ο οποίος ήταν μαραγκός και ξυλογλύπτης. Την ίδια εποχή, ο Μαρίνος, ο Μαρής όπως τον έλεγαν στα χωριά της Κεφαλονιάς, ίδρυσε το “Λαϊκό Αναγνωστήριο η ΙΣΟΤΗΣ” που έγινε το πνευματικό κέντρο του νησιού.

    Το 1903 φεύγει για το Βουκουρέστι όπου βρίσκει το θείο του Γεώργιο Σκιαδαρέση, πλούσιο γεωπόνο τον οποίο έπεισε να έρθει στην Ελλάδα να αγοράσει κτήματα.

Πνεύμα ανήσυχο, ο Μαρίνος επιστρέφει στην Κεφαλονιά και εκδίδει ξανά την εφημερίδα Ανάσταση. Οι αρχές τον συλλαμβάνουν για τα άρθρα του αλλά στη δίκη αθωώνεται.

    Το 1906 έλαβε μέρος στις εκλογές. Το κατεστημένο του νησιού συσπειρώθηκε εναντίον του και έχασε. Φεύγει για τον Πυργετό, στη Ραψάνη της Θεσσαλίας όπου ο θείος του μαζί με τον συμπατριώτη του Μεταξά είχαν αγοράσει στο μεταξύ ένα μεγάλο τσιφλίκι.Εκεί αρχίζει να ασχολείται με το αγροτικό ζήτημα. Οι προτάσεις του ήταν όπως πάντα ρηξικέλευθες, με αποτέλεσμα να γίνει πολύ αγαπητός στον λαό και πολύ μισητός στους γαιοκτήμονες.

    Να σημειώσουμε πως από τα πανάρχαια χρόνια οι καλλιεργητές του θεσσαλικού κάμπου ήταν υπόδουλοι στους μεγάλους γαιοκτήμονες, όποια ονομασία και αν έφεραν: Μενέστες ή Πενέστες κατά την αρχαιότητα, δουλοπάροικοι κατά την εποχή της βυζαντινής αυτοκρατορίας, ραγιάδες επί οθωμανικής αυτοκρατορίας, κολίγοι μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας στο ελληνικό κράτος το 1881 καθώς οι αποχωρούντες οθωμανοί μπέηδες κι αγάδες πούλησαν τα τσιφλίκια τους σε πλούσιους έλληνες αστούς (Σκυλίτση, Ζάππα, Ζωγράφο, κ.ά.).

    Οι κολίγοι ζούσαν σε άθλιες καλύβες μέσα σε μεγάλη φτώχεια και η ζωή, η τιμή και η υπόληψή τους ήταν στη διάθεση του αφέντη. Οι προσπάθειες για να δοθεί η γη του κάμπου στους καλλιεργητές του συναντούσε την αντίδραση των πανίσχυρων τσιφλικάδων και οι κολίγοι των τσιφλικιών βρέθηκαν, την επόμενη της ενσωμάτωσης, σε δεινή θέση: Σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο, δεν καλύπτονταν πλέον από τις ισόβιες κολιγικές συμβάσεις, αλλά, με τη λήξη της αγρομίσθωσης, μπορούσαν να εκδιωχτούν από τη γη που καλλιεργούσαν.

    Να σημειωθεί πως από τα 909 τσιφλίκια που υπήρχαν τότε στη χώρα τα 584 βρίσκονταν στη Θεσσαλία.Ανάμεσά τους ήταν και το τσιφλίκι που ανήκε άλλοτε στον Αλή Πασά το οποίο αγοράστηκε και πέρασε στα χέρια των Κεφαλονίτων Μ. Μεταξά, από την πλευρά του Πυργετού, και Γ. Σκιαδαρέση, με έδρα το Ομόλιο (Λασποχώρι), με συνολική έκταση 300.000 στρέμματα.

Ο Γ. Σκιαδαρέσης διόρισε επιστάτες τον Μαρίνο Αντύπα και τον Παναγιώτη Σκιαδαρέση. Με τον ερχομό του στην περιοχή, ο Αντύπας άρχισε αμέσως τη δράση ξεσηκώνοντας με τα κυρήγματά του τους κολίγους για να απαιτήσουν δυναμικά τη διανομή της γης σε αυτούς.

    Στις ενέργειές του αυτές είχε την κάλυψη του θείου του και άρχισε να παραχωρεί στους κολίγους εκτάσεις για βοσκότοπους, για να χτίσουν σπίτια, τους αποδίδει το 75% της παραγωγής αντί για το 25% που ίσχυε, εφαρμόζει τις αργίες, όπως της Κυριακής πριν καν καθιερωθεί από το κράτος (το 1910), χτίζει σχολεία για τα παιδιά τους, οργανώνει αγροτικούς συνδέσμους. Οι αγρότες τον αγάπησαν αλλά οι τσιφλικάδες του κάμπου που απειλούνταν τα τεράστια συμφέροντά τους άρχισαν να ανησυχούν και στράφηκαν εναντίον του καταστρώνοντας σχέδια για την εξόντωσή του.

    Οι τσιφλικάδες, σύμφωνα με την δικογραφία που σχηματίστηκε για την υπόθεση, πλήρωσαν τον Γιάννη Κυριακού, επιστάτη στο τσιφλίκι Μ. Μεταξά, με 12.000 δρχ. για να σκοτώσει τον Μαρίνο.Ο Αντύπας προαισθάνθηκε το τέλος του κι έλεγε στους αγρότες: “Εμένα θα με σκοτώσουν, μα όπου κι αν με βρει το κακό να ΄ρθείτε να με πάρετε, θέλω και νεκρός να είμαι ανάμεσά σας”.

    Το βράδυ της 8ης Μαρτίου 1907 κι ενώ βρισκόταν στον Πυργετό, ο Αντύπας δέχθηκε πισώπλατα τη σφαίρα του δολοφόνου Κυριακού και πέθανε στην αγκαλιά του εξαδέλφου του Π. Σκιαδαρέση.Ο θάνατός του προκάλεσε συγκίνηση σε όλη τη χώρα. Τάφηκε στο χώρο εκείνο που αγωνίστηκε. Οι αρχές κάλυψαν τον δολοφόνο του και τους ηθικούς αυτουργούς. Ο θείος του Γ. Σκιαδαρέσης, μετά το χαμό του πούλησε το τσιφλίκι κι έφυγε.

    Όταν δολοφονήθηκε ο Αντύπας ήταν μόλις 35 χρόνων, πρόλαβε όμως να σπείρει στα χωράφια της Θεσσαλίας το σπόρο της ελευθερίας. Οι ιδέες και τ' όνομά του θα γίνουν οι σημαίες της αγροτιάς και τρία, μόλις, χρόνια αργότερα θα ξεσπάσει η μεγάλη εξέγερση του Κιλελέρ.

Η ιδεολογία του

    Η ιδεολογία του Μαρίνου Αντύπα παραμένει ακόμα και σήμερα σημείο τριβής διαφόρων τάσεων. Οι αναρχικοί σημειώνουν τη βάφτιση της Αναρχίας και της Επανάστασης, αλλά και τις κατά καιρούς ανατρεπτικές δηλώσεις του σχετικά με «καθαίρεσιν των βασιλέων, εξαφάνισιν των πλουσίων, κατεδάφισιν των στρατώνων, κατάργησιν των κοινωνικών

τάξεων». «Είμεθα επαναστάται! Ούτος είναι ο τίτλος μας και διά τούτο καυχώμεθα! Ζητούμεν την παγκόσμιαν Ελευθερίαν - Ισότητα - Αδελφότητα. Ζητούμεν μίαν πατρίδα περιλαμβάνουσαν σύμπασαν την ανθρωπότητα. Μίαν τάξιν ανθρώπων, την των εργαζομένων. Αναφωνούμεν: Ζήτω ο εις και μόνος άρχων λαός».

    Το ίδιο πιστεύουν και αυτοί που υποστηρίζουν τη σοσιαλιστική του κατεύθυνση,

παρουσιάζοντας ανάλογες δηλώσεις του: «Είμαι Σοσιαλιστής όνομα και πράγμα, φέρω τον τίτλο μου πιστώς και υπερηφάνως. Πιστεύω ως Παντοκράτορα, ποιητή ορατών τε και αοράτων, την εργασίαν, και ως ομοούσιον και αχώριστον τριάδα της ευτυχίας και της ειρήνης, την Ελευθερία, την Ισότητα και την Αδελφότητα».

    Κάποιοι άλλοι τον αναφέρουν σαν αναρχοχριστιανοκοινωνιστή: «(...) αντικατάστασιν του Θεού, ον κηρήσουσι οι τύραννοι και δεσπόται, διά του αληθούς Θεού, ον εκήρυξεν ο Χριστός». Ο Γ. Κορδάτος, στην «Ιστορία του αγροτικού κινήματος στην Ελλάδα» αναφέρει: «Ούτε ξένες γλώσσες ξέρει ούτε μόρφωση σοσιαλιστική έχει. Τα μεταφρασμένα στα ελληνικά βιβλία του Τολστόι, του Κροπότκιν, του Μπέμπελ, του Ζολά κ.ά. τον επηρεάζουν πολύ. Θα είχε διαβάσει επίσης την ιστορία της Γαλλικής Επανάστασης καθώς και τις αναρχικές μπροσούρες που είχαν κυκλοφορήσει... στην Πάτρα, στον Πύργο και αλλού. Το δίχως άλλο κι απ’ τα φυλλάδια του Καλλέργη και του Δρακούλη κάτι θα πήρε. Στο μυαλό του, όμως, δεν ξεχώριζε τον Τολστόι από τον Μπέμπελ, τον Ζολά από τον Κροπότκιν. Ολους τους έπαιρνε για σοσιαλιστές της ίδιας μάρκας».

    Το σίγουρο είναι ότι ο Αντύπας είχε δεχτεί επιρροές καταρχήν από το μεγάλο κίνημα του αναρχισμού που υπήρχε τον 19ο αιώνα στην Κέρκυρα και στην πορεία επηρεάστηκε από τις σοσιαλιστικές αντιλήψεις που συνάντησε στην Αθήνα. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ακόμη και αν το πολιτικό του στίγμα δεν ήταν απόλυτα σαφές – με βάση τα σημερινά δεδομένα – οι μέθοδοί του ήταν σαφέστατες: αγώνας, διεκδίκηση, σύγκρουση. Σαν ένδειξη σεβασμού προς τους αγώνες του και τον θάνατό του, ας αφήσουμε να τον χαρακτηρίσουν ιδεολογικά οι τελευταίες λέξεις που – κατά τον Παναγιώτη Σκιαδαρέση – είπε πριν ξεψυχήσει:

Ισότης, Αδελφότης, Ελευθερία.

Η εξέγερση….

Οι κολίγοι υπήρξαν οι χαμένοι της ενσωμάτωσης και οι τσιφλικάδες οι μεγάλοι κερδισμένοι. Το λάθος των κυβερνήσεων εκείνης της εποχής ήταν ότι εφάρμοσαν το βυζαντινορωμαϊκό δίκαιο, που ίσχυε στην Παλαιά Ελλάδα, παραγνωρίζοντας τα δικαιώματα των κολίγων, βάσει του οθωμανικού δικαίου.

Επί Τουρκοκρατίας, οι τσιφλικάδες είχαν μόνο το δικαίωμα εισπράξεως των προσόδων επί των μεγάλων εκτάσεων που κατείχαν, ενώ οι κολίγοι είχαν πατροπαράδοτα δικαιώματα επί των κοινόχρηστων χώρων του τσιφλικιού (επί της γης, των οικιών, των δασών και των βοσκοτόπων). Με τη νέα κατάσταση, οι έλληνες πλέον τσιφλικάδες, που διαδέχθηκαν τους οθωμανούς, είχαν δικαιώματα απόλυτης κυριότητας σε όλη την ιδιοκτησία τους, ενώ οι κολίγοι είχαν περιπέσει σε καθεστώς δουλοπαροίκου.

Στις 20 Ιανουαρίου 1910 συγκροτήθηκε μεγάλο συλλαλητήριο στην Πλατεία της Καρδίτσας, στο οποίο έλαβαν μέρος χιλιάδες αγρότες. Στις 7 Φεβρουαρίου έγιναν συλλαλητήρια στα Τρίκαλα, τη Λάρισα, το Βόλο, το Βελεστίνο, τα Φάρσαλα, την Καρδίτσα. Στις 27 Φεβρουαρίου συγκροτούνται νέα συλλαλητήρια στις θεσσαλικές πόλεις και στην Καρδίτσα ξεσπούν βίαια επεισόδια, με αποτέλεσμα τη δολοφονία του αγρότη Χρήστου Σάλτα από το Ανώγι και τον τραυματισμό ορισμένων άλλων στο Σιδηροδρομικό Σταθμό.

Στις 6 Μαρτίου, την ημέρα που τρία χρόνια πριν είχε δολοφονηθεί ο Αντύπας, οργανώνεται μεγάλο αγροτικό συλλαλητήριο στη Λάρισα. Με κεντρικά συνθήματα «θέλουμε απαλλοτρίωση», «κάτω οι τσιφλικάδες», «θέλουμε τη Λευτεριά μας» οι αγρότες ετοιμάζονται για σύγκρουση με το καθεστώς .Οι κολίγοι των απομακρυσμένων περιοχών θα έρχονταν στην πόλη με το πρωινό τρένο. Στη στάση στο Κιλελέρ οι κολίγοι που επιβιβάζονται μετά από διαταγή του διευθυντή των σιδηροδρόμων Θεσσαλίας αντιμετωπίζονται με τη δύναμη των όπλων του στρατού, με αποτέλεσμα δύο νεκρούς και πολλούς τραυματίες. Συγκεκριμένα Στο σιδηροδρομικό σταθμό του Κιλελέρ, κάπου 200 χωρικοί θέλησαν να επιβιβασθούν σε τρένο χωρίς να πληρώσουν εισιτήριο. Ο διευθυντής των Θεσσαλικών Σιδηροδρόμων, Πολίτης, που επέβαινε στο τρένο, τους το αρνήθηκε. Οι χωρικοί οργίστηκαν κι πέρασαν στην αντεπίθεση .Λιθοβολούν το συρμό, σπάζοντας τα τζάμια των βαγονιών. Σε απόσταση ενός χιλιομέτρου επαναλαμβάνονται οι ίδιες σκηνές από ομάδα 800 χωρικών. Οι άνδρες της στρατιωτικής δύναμης που ευρίσκοντο εντός του τρένου και μετέβαιναν στη Λάρισα για το συλλαλητήριο, διατάχθηκαν από τον επικεφαλής τους να πυροβολήσουν στον αέρα για εκφοβισμό. Οι χωρικοί εξαγριώνονται και τους επιτίθενται με πέτρες και ξύλα. Οι στρατιώτες ξαναπυροβολούν, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν δύο ή κατ' άλλους τέσσερις χωρικοί και να τραυματισθούν πολλοί. Ανάλογα επεισόδια έγιναν και στο χωριό Τσουλάρ (σήμερα Μελία), με δύο νεκρούς χωρικούς και 15 τραυματίες. Η είδηση της αιματοχυσίας φτάνει στους συγκεντρωμένους διαδηλωτές στη Λάρισα όπου ξεσπούν συγκρούσεις και οι δυνάμεις καταστολής χτυπούν στο ψαχνό.

Μετά την εξέγερση και τη σφαγή των αγροτών στις 6 Μάρτη του 1910 η κυβέρνηση του Στέφανου Δραγούμη προχώρησε σε συλλήψεις και οργάνωσε δίκες κατά των αγροτών.

Οι κυβερνήσεις όμως που ακολούθησαν στα επόμενα χρόνια, μπροστά στην απειλή νέων εξεγέρσεων προχώρησαν σταδιακά στην απαλλοτρίωση των τσιφλικιών και μέχρι το 1955 το μεγαλύτερο μέρος της γης αποδόθηκε στους αγρότες.

Στις επόμενες δεκαετίες, στη θέση των παλιών τσιφλικάδων θα μπούν νέοι γαιοκτήμονες, οι έμποροι, οι αγροβιομηχανίες, οι τράπεζες, οι πολυεθνικές, κι γη θα αρχίσει να συγκεντρώνεται και να περνά στον έλεγχό τους ενώ ο αγροτικός πληθυσμός συρρικνώνεται ραγδαία.

Αιτήματα..

Με βασικά συνθήματα «θέλουμε απαλλοτρίωση», «κάτω οι τσιφλικάδες», «θέλουμε τη Λευτεριά μας» μέσα σε ένα αυθόρμητο κλίμα , αλλά και σε μια πιο οργανωμένη κίνηση με διεκδικήσεις από το κράτος οι αγρότες έθεσαν κάποια αιτήματα ζητώντας άμεση ψήφιση του νομοσχεδίου για την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών

Τα βασικά αιτήματα …

«1. Την άμεσον επιψήφισιν του νομοσχεδίου περί απαλλοτριώσεως των τσιφλικάδων και διανομήν των Ζαππείων κτημάτων.

2. Την γενναιοτέραν προικοδότησιν του γεωργικού ταμείου δια της διαθέσεως του όλου φόρου των αροτριώντων κτηνών και παντός ότι νομίζει η κυβέρνησις καλύτερον.

3. Εκφράζει την βαθιάν λύπην και οδύνην του δια την εκ μέρος των Αρχών της Πολιτείας άδικον επίθεσιν κατά του φιλήσυχου και νομοταγούς λαού, τα θύματα υπήρξαν άοπλοι και λευκοί σκλάβοι της Θεσσαλίας».

Ο φοιτητής Γεώργιος Σχοινάς διάβασε το ψήφισμα της συγκέντρωσης, που απεστάλη στη Βουλή και την Κυβέρνηση στην Πλατεία της Θέμιδος.

Υ.Γ: Το κείμενο αυτο αποτελεί προσπάθεια περίληψης της εκπομπής που πραγματοποιήθηκε στις 30 Γενάρη 2010

HOOLIGANS ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ (απο "Η γουρούνι Η άνθρωπος")

    Είναι γνωστό ότι στα γήπεδα έχουν δημιουργηθεί πυρήνες (οργανωμένα και αυθόρμητα) πολιτικοποιημένων hooligans των οποίων δράση μάλλον δεν κατανοείται από πολλούς αλλά και όταν αυτό γίνεται , διαστρεβλώνεται ως «κάποια ακόμα κίνηση ανεγκέφαλων οπαδών» ακόμα και από τον υποτιθέμενο συνειδητοποιημένο κόσμο ο οποίος αρνείται ή δεν μπορεί να καταλάβει την ιδιαιτερότητα αυτού του «γηπεδικού κομματιού» του οποίου πολιτικοποίηση φυσικά έχει τα δικά της μοναδικά, ακόμα και περίεργα, χαρακτηριστικά.

     Δεν είναι λίγες οι φορές που τα γήπεδα μετατρέπονται σε πεδία μάχης για άλλους σοβαρότερους λόγους από αυτούς που πολύ απλά μας πλασάρουν τα κανάλια ως μια απλή αντιπαλότητα οπαδών, και αγγίζουν κοινωνικοπολιτικά θέματα. Στον ελλαδικό χώρο η περίοδος των γεγονότων του Δεκέμβρη 2008 έδειξε ότι στα γήπεδα οι ταραξίες δεν είναι όλοι «βολεμένα ρεμάλια άρρωστα για την ομάδα τους που βλέπουν ως εχθρό τους τον αντίπαλο οπαδό». Το φαινόμενο A.C.A.B (all cops are bastards) στα ελληνικά γήπεδα στη διάρκεια του περσινού Δεκέμβρη και Γενάρη όπου τα πολιτικά πανό και οι συγκρούσεις με τους μπάτσους είχαν την τιμητική τους , εξηγεί πολλά πράγματα. Πολλοί hooligans κυνηγήθηκαν για αυτή τους τη στάση και υπήρχαν συλλήψεις οπαδών (βλ: 4 οπαδοί της ΑΕΚ προφυλακίστηκαν με βαριές κατηγορίες για τη συμμετοχή τους σε επεισόδια με τις αστυνομικές δυνάμεις στις 7/12/08 στον περιβάλλοντα χώρο του ΟΑΚΑ κ.α) με βάση τον νέο αθλητικό νόμο , ο οποίος για ασήμαντους λόγους σε βάζει φυλακή, αλλά ακόμα περισσότερο απαγορεύει την ανάρτηση πανό με πολιτικό περιεχόμενο σε γήπεδα (λόγος πολύμηνης προφυλάκισης του Νίκου Κουνταρδά ).

    Η πολιτικοποίηση hooligan των γηπέδων είναι γεγονός εδώ και πολλά χρόνια, έχοντας τις ρίζες του στην κοινωνικό- ταξική διάσταση μεγάλης μερίδας του ευρωπαϊκού ποδοσφαιρικού χώρου. Αναρχίζοντες και αριστερίζοντες οπαδοί έχουν κάνει πολλές κινήσεις δημιουργώντας ένα άτυπο μέτωπο «συνειδητοποιημένου hooliganισμού» ενάντια στην παραπληροφόρηση των ΜΜΕ, στην κομματική πολιτικοποίηση, στους μπάτσους, σε ΠΑΕ- ΕΠΑΕ, μισθοφόρους και στρατευμένους οπαδούς και φυσικά σε φασιστικούς οπαδικούς συνδέσμους. Οι συγκρούσεις και οι δράσεις πολυάριθμες, με πιο κλασικό κεκτημένο τη λογική του «ντου» στους ελέγχους των ,ανεβασμένων, εισιτηρίων και την είσοδο του κόσμου στις κερκίδες χωρίς να πληρώνει.

    Ο νέος “α(θ)λητικός νόμος” στοχεύει κυρίως σε αυτή την τάση οπαδών και hooligans και όχι φυσικά στους στρατευμένους και πληρωμένους οπαδούς των ομάδων.

Η γουρούνι Η άνθρωπος

Υ.Γ: Οταν λέμε "πολτικοποιημένοι" δεν το χρησιμοποιούμε με τον όρο που το θέτουν οι πολιτικοί, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, αλλά με την έννοια της κοινωνικο-πολιτικής συνείδησης.

http://libertadaek.blogspot.com/
http://paokantifa4.blogspot.com/
http://iraklis-antikatastolh.blogspot.com/
http://asteras1928.wordpress.com/
http://www.myspace.com/antifahooligans_greece

Μια άποψη για το ρόλο της εξεγερτικής θεωρίας σε πράξη, σήμερα

«Εάν η δράση της συγκεκριμένης μειοψηφίας δίνει το παράδειγμα κάποιου πράγματος , αυτό είναι το πώς μαθαίνεται να εντοπίζεται και να πλήγεται ο εχθρός και όχι πως διδάσκεται η σχετική μέθοδος. Την κατάλληλη στιγμή , η κατάλληλη πράξη γίνεται ουσία της μοναδικής και συγκεκριμένης επίθεσης, σύμβολο όλων των δυνατών μελλοντικών επιθέσεων…» (Αλφρέντο Μπονάννο)

    Μια άποψη για το ρόλο της εξεγερτικής θεωρίας σε πράξη, σήμερα: Έχοντας ως δεδομένο ότι η δημοκρατία βασίζεται στην ησυχία την τάξη και την ασφάλεια των πολιτών, γνωρίζουμε ότι αν αυτή η τάξη κλονιστεί τότε η δημοκρατία απειλείται άμεσα. Το βασικό όπλο της δημοκρατίας (κρατικής, καπιταλιστικής) είναι η βιτρίνα της, είτε αυτή αφορά την «εθνική συμφιλίωση», είτε την «ελευθερία» που προσφέρει στους πολίτες της. Άμεσος Κίνδυνος ανατροπής του καθεστώτος δεν υπάρχει οπότε η οποιοαδήποτε απόπειρα θρυμμάτισης αυτής της βιτρίνας θεωρείται αποτελεσματική. Αυτός φυσικά δεν είναι αυτοσκοπός, αποτελεί όμως το πρώτο βήμα της εξεγερτικής δράσης. Η συγκρουσιακή πρακτική των μειοψηφικών εξεγερσιακών λειτουργεί θετικά στην κλιμάκωση του ταξικού και κοινωνικού πολέμου και ο ρόλος της είναι αναμφισβήτητα αποτελεσματικός (βλ. φοιτητικά, ασφαλιστικό, Δεκέμβρης 2008). Η λογική αυτής της πρακτικής αποφεύγει την κατηγοριοποίηση των πράξεών της σε «νίκες» και «ήττες» καθώς αυτή εγκλωβίζει πολλούς αναρχικούς στον φόβο του λάθους και της αποτυχίας, βασικό παράγοντα δισταγμού, απραξίας και κατ’ επέκταση καταδίκης των συντρόφων που επιλέγουν να δράσουν. Η βίαιη αντιπαράθεση με το καθεστώς συνοδεύεται από μικρές ή μεγάλες απώλειες (συλλήψεις, τραυματισμούς, φυλακίσεις, ακόμα και θανάτους) που όμως δεν αντιστοιχούν σε «ήττες» και «νίκες», αλλά αποτελούν δυστυχώς αναπόσπαστο κομμάτι του ίδιου του πολέμου.

    Η εξεγερτική δράση πρέπει να εκφραστεί ξανά μέσα από όσους την υπερασπίζονται, με ξεκάθαρη θέση στα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα της εποχής πάνω στα νέα δεδομένα που απαιτούν και νέες δράσεις που θα απέχουν από θεωρητικές φλυαρίες σε συνελεύσεις και πολύωρες αναλύσεις που οδηγούν στην απραξία (βλ. Αναρχικές συνελεύσεις 5ης και 6ης μέρας της εξέγερσης, στη Θεσσαλονίκη). Που , στην τελική, θα ξανακάνουν επίκαιρο το σύνθημα «Εμείς δεν έχουμε λόγο να διστάζουμε, Αυτοί δεν έχουν λόγο να κοιμούνται ήσυχοι»

Η γουρούνι Η άνθρωπος

ΚΙ ΟΜΩΣ.. ΚΑΤΑΛΥΣΑΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ (Δεκέμβριος 2008)

    Μέρες εμφυλίου πολέμου, ΜΕΡΕΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ: Από τη μια το κράτος, τα κόμματα , τα ΜΜΕ και οι «αγανακτισμένοι πολίτες» και από την άλλη άγρια νεολαία, ανένταχτοι άνθρωποι, αναρχικοί, αντιεξουσιαστές, χούλιγκανς και εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Η συμφωνία της Βάρκιζας έσπασε, η βιτρίνα της «εθνικής συμφιλίωσης» κατέρρευσε παρασέρνοντας με τις φλόγες το στολίδι του πολιτισμού μας, τη δημοκρατία.

    Ήμασταν όλοι εκεί οργισμένοι, γεμάτοι μίσος. Πολιτικοποιημένοι και μη, οργανωμένα και αυθόρμητα, άνθρωποι διαφορετικοί που μας ένωνε το πάθος για εκδίκηση απέναντι σε ένα συνένοχο κόσμο και μια αδίστακτη εξουσία. Όλοι γνωρίζαμε ότι δεν ήταν «μια κακία στιγμή», αλλά το κράτος.

Η είδηση έφτασε, ο Αλέξης ήταν νεκρός. Οι δρόμοι γέμισαν με άτομα , παρέες που έστηναν οδοφράγματα και «περιπολούσαν» μην τυχόν δουν «γουρούνια στον ορίζοντα». Άλλοι φτιάχναν μολότοφ ,ενώ άλλοι οπλίζονταν με βαριοπούλες, σιδερολοστούς, παλούκια ,πέτρες και ότι άλλο μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για όπλο. Οι επιθέσεις αρχίσανε, η εξέγερση μόλις είχε ξεκινήσει και κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα κρατούσε για τόσες μέρες……

    Το ξαφνικό ξέσπασμα έπιασε όλο τον κρατικό μηχανισμό στον ύπνο που μόλις συνειδητοποίησε τι συμβαίνει, έβγαλε γλώσσα. Εκεί για πρώτη φορά φάνηκε το αληθινό πρόσωπο κομμάτων και εξουσιαστών που είχαν λυσσάξει απαιτώντας ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ!. Η δεξιά και ακροδεξιά αποδείχτηκε η πιο αυθεντική κι αυτό επειδή μας μίσησε γι’αυτό που είμαστε: ταραξίες και αναρχικοί. Tο ΠΑΣΟΚ καταδίκασε τη βία των «ύποπτων κουκουλοφόρων» και προσπάθησε να πλασάρει ότι ο μπάτσος σκότωσε τον Αλέξη επειδή κυβερνάει η Νέα Δημοκρατία ξεχνώντας φυσικά τη δολοφονία του Καλτεζά το 1985 και την ατιμωρησία του δολοφόνου του Μελίστα..Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε λόγο για «τυφλή βία» γνωρίζοντας πολύ καλά ότι τα καμένα αστυνομικά κτίρια, οι καμένες τράπεζες και πολυκαταστήματα δεν αποτελούν τυφλή βία, αλλά συγκεκριμένους στόχους. Τέλος το πιο χυδαίο από όλα δεν θα μπορούσε να είναι παρά το ΚΚΕ. Αυτό το κρατικό τσιράκι, αυτό το τσούρμο πειθαρχημένων ρουφιάνων και εργατοπατέρων που ανακάλυπτε τις αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες πίσω από τους εξεγερμένους, το οποίο έφτασε σε σημείο να κυνηγήσει και να παραδώσει στους μπάτσους «πράκτορες κουκουλοφόρους». Ένα είναι σίγουρο ότι τα κομματόσκυλα αριστεράς και δεξιάς θάφτηκαν μέσα στα συντρίμμια των πυρπολημένων κομματικών τους γραφείων…..

    Φυσικά η πιο σοφή ίσως κίνηση του κράτους ήταν να μην προκαλέσει άμεσα το οργισμένο πλήθος με την προκλητική εμφάνιση των ΜΑΤ γιατί σίγουρα θα χυνόταν πολύ αίμα ,παρόλα αυτά τα αντιπολιτευόμενα κόμματα έσπευσαν να κατηγορήσουν την «αδράνεια των αστυνομικών που δεν έκαναν τη δουλειά τους». Μέρα με τη μέρα οι δυνάμεις καταστολής άρχισαν να γίνονται όλο και πιο επιθετικές με αδίστακτη χρήση ασφυξιογόνων( και όχι δακρυγόνων) όπως και αμέτρητων πλαστικών σφαιρών οι οποίες έστειλαν στο νοσοκομείο πολλούς εξεγερμένους. Οι πόλεις και κυρίως τα κέντρα τους, μετατράπηκαν κανονικά σε πεδία μάχης και η σύγκρουση έγινε ακόμα και σώμα με σώμα. Οι μπάτσοι έχάσαν παντελώς τον έλεγχο καθώς την ώρα των οδομαχιών και του ανταρτοπόλεμου πληροφορούνταν ότι γραφεία της ΟΝΝΕΔ και της Ν.Δ έχουν γίνει στάχτη, γραφεία του ΚΚΕ και του ΠΑΣΟΚ δέχονταν επιθέσεις, τράπεζες , δημαρχεία , κρατικά κτίρια και αυτοκίνητα φλεγόντουσαν σε διάφορα σημεία εκτός πεδίου μάχης. Και ενώ όλα αυτά διαδραματίζονταν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη το ξέσπασμα της επαρχίας δεν άργησε να έρθει: Σε Πάτρα, Χανιά, Ηράκλειο , Λάρισα, Βόλο, Γιάννενα , Κέρκυρα, Τρίκαλα, Καβάλα, Κομοτηνή, Αγρίνιο, Μυτιλήνη, Ρόδο οι συγκρούσεις ξεκινάνε δίνοντας φυσικά κουράγιο σε πρωτεύουσα και συμπρωτεύουσα.

    Τα ΜΜΕ μπαίνουν στο παιχνίδι και εξαπολύουν παραπληροφόρηση για τα όσα συμβαίνουν . Μιλάν για εγκληματίες και αλήτες , για κλέφτες και κατσαπλιάδες λες και εμείς ήρθαμε από άλο πλανήτη. Αναπαράγουν μια ,δυο εικόνες από πλιάτσικα στην προσπάθειά τους να διαμορφώσουν κοινή γνώμη που καταδικάζει. Οι μάσκες πέφτουν και εκεί. Πολιτικάντηδες και δημοσιογράφοι κλαίγονται για τα καμένα ΒΕΝΕΤΟΝ και LACOSTE και τρελαίνονται με την ιδέα ότι δεν λειτουργεί η αγορά. Την ίδια στιγμή ακούγονται και κάποιες λίγες φωνές που τονίζουν ότι οι εργαζόμενοι των καμένων πολυκαταστημάτων πληρώνονται κανονικά και ότι δεν τίθεται θέμα ότι « μείνει κόσμος χωρίς δουλειές», αυτές οι φωνές όμως σύντομα χάνονται πίσω από την γλοιώδη σκατόφατσα του Κακλαμάνη που μυξοκλαίει για το λαμπαδιασμένο δέντρο στο Σύνταγμα. Τα νέα φτάνουν στο εξωτερικό: Βαρκελώνη, Βερολίνο, Κοπεγχάγη γενικευμένες ταραχές. Στο Μεξικό βόμβα σε κτίριο της αστυνομίας, ακολουθούν Μόσχα, Μποένος Αιρες, Ρώμη, Λονδίνο κ.α . Στις φυλακές έχουμε μαζικές αποχές συσσιτίου σε ένδειξη αλληλεγγύης στην εξέγερση Από την τηλεόραση θα παρελάσουν όλα τα φασιστοειδή που μέσα από τους αγάμητους παραλιρισμούς τους θα βγάλουν με τα ίδια τους τα χέρια τη μάσκα που τόσα χρόνια φορούσαν. 4η μέρα χάους και τα ΜΜΕ καταλαβαίνουν ότι δεν πείθουν ξεκινώντας έτσι μια διπλωματική προσέγγιση των γεγονότων μιλώντας για «ξέσπασμα των 15αρηδων», «για ειρηνική εξέγερση που δεν έχει σχέση με τα επεισόδια» κ.α πολλά . Εκεί όμως στραβοπάτησαν καθώς η «ΕΙΡΗΝΗ» και η «ΕΞΕΓΕΡΣΗ» είναι δυο άκρως διαφορετικές έννοιες και σωστά τους ξέχεσε το φασιστόμουτρο Βορίδης σε εκπομπή του Χατζηνικολάου λέγοντας ότι «δεν μπορεί η αριστερά και κεντροαριστερά να μιλάει για «ειρηνική εξέγερση» καθώς μια εξέγερση μόνο ειρηνική δεν μπορεί να είναι». Έτσι έπεσε και η παπαρολογία των ΜΜΕ…..

    Το κράτος έπαιζε το τελευταίο του χαρτί και αυτό ήταν οι «αγανακτισμένοι πολίτες» και οι ασφαλίτες κουκουλοφόροι που χώνονται μες στην αναμπουμπούλα μπας και συλλάβουν κανέναν ταραξία . Τα κατάφεραν , η δράση τους ήταν έντονη και έγινε αισθητή και σε μας που εντοπίσαμε και λιντσάραμε κάποιους από αυτούς. Οι συλλήψεις ανυποψίαστων πιτσιρικάδων ταραξιών από κουκουλοφόρους ασφαλίτες ξεπέρασε κάθε όριο . Πλάι στα άθλια αυτά αγριογούρουνα , εμφανίστηκαν και κάτι περίεργοι τύποι με παλούκια και σιδερολοστούς οι οποίοι ως «καταστηματάρχες» κυνηγούσαν ταραχοποιούς. Δεν χρειάστηκε και πολύ σκέψη να καταλάβουμαι ότι επρόκειτο για φασίστες, παρακρατικούς, και ΟΝΕΔιτες που «έπεσαν στη μάχη για την πατρίδα» έχοντας την κάλυψη της εξουσίας στο ξυλοφόρτωμα αλλοδαπών «πλιατσικολόγων», ταραξιών και εξεγερμένων.

    Από την 5η μέρα τα πράγματα αλλάζουν και οι μαζικές συγκρούσεις κοπάζουν δίχως όμως να σταματάν. Το κράτος κατάλαβε ότι τα βράδια δεν θα κοιμάται ήσυχο . Κατάλαβε επίσης πόσο εύθραυστη είναι η βιτρίνα του και οι «εθνικές του συμφιλιώσεις». Ζήσαμε τη χαοτική διάσταση της τσιμεντούπολης και τίποτα δεν θα είναι ίδιο πια. ΤΟ ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ που κάποτε φωνάζαμε μόνοι, μας δικαίωσε .Οι 15άρηδς (που δεν ήταν οι πρωταγωνιστές της εξέγερσης, αλλά των πορειών που ακολούθησαν)έμαθαν να κοιτάν το κράτος στα μάτια δίχως να φοβούνται…

Η γουρούνι Η άνθρωπος

Μανιφέστο της εκπομπής HIT N RUN (www.radio-revolt.org)

“Για εμάς τα λόγια που γράφουμε είναι σαν τις σφαίρες , όταν «φύγουν» απ’ το όπλο δεν μπορούν να επιστρέψουν, πρέπει να βρουν τον στόχο τους.»

( από προκήρυξη της Σέχτας Επαναστατών)

Το blog αυτό αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της διαδικτυακής εκπομπής HIT N RUN (Istanbul-Salonika) του Radio Revolt. Μιας εκπομπής που πιστεύει πως ο λόγος είναι συνείδηση, στάση, κριτική, και πάνω απ’ όλα όπλο. Όπλο αντίστασης και αντίδρασης ενάντια στη φωνή του κάθε εξουσιαστή, του κάθε καριόλη ( με όποιο δημοκρατικό, εθνικιστικό, κομμουνιστικό, αναρχικό κ.α , προσωπείο ) που ,έστω για μια στιγμή, επιθύμησε να ελέγξει και να καθοδηγήσει, να επιτηρήσει και να επιβληθεί.